Arsimi Dikur dhe Sot/ Nga cilësia e mësimdhënies, infrastruktura, tek përshtatja me teknologjinë dhe tregun e punës!
Arsimi në Shqipëri ka kaluar nëpër shumë ndryshime dhe sfida gjatë periudhave të ndryshme historike, duke filluar nga periudha e pas Luftës së Dytë Botërore deri në ditët e sotme.
Arsimi Dikur (para viteve 1990):
Periudha Komuniste (1945–1991): Gjatë regjimit komunist, sistemi arsimor ishte fort i centralizuar dhe i kontrolluar nga shteti. Arsimi ishte ideologjik dhe mësimet fokusoheshin në mbështetje të teorive marksiste-leniniste dhe edukatës kolektiviste.
Arsim pa pagesë: Një nga arritjet e rëndësishme të kësaj periudhe ishte ofrimi i arsimit pa pagesë për të gjithë fëmijët, që çoi në një rritje të nivelit të arsimimit.
Kurrikula dhe mësimi: Ajo që kishte karakteristikë ishte një kurrikulë shumë ideologjike dhe e drejtuar nga parimet e partisë komuniste, ku mësimi ishte i ngurtë dhe fokusohej në disiplinat teknike dhe shkencore, ndërsa lëndët humane ishin të kufizuara.
Infrastruktura dhe mjetet: Shumë shkolla ishin të mbingarkuara, dhe ndonëse ndodhi një përpjekje për përhapjen e arsimit, kishte mungesa të mëdha në infrastrukturë dhe materiale mësimore.
Gjuha dhe identiteti kombëtar: Gjatë kësaj periudhe, një përpjekje e madhe ishte për të formuar dhe ruajtur një identitet kombëtar shqiptar, duke u bazuar në gjuhën shqipe dhe kulturën tradicionale.
Arsimi Sot (pas vitit 1991):
Pas rënies së regjimit komunist, Shqipëria kaloi në një periudhë transformimesh të mëdha. Këto ndryshime prekën gjithashtu sistemin arsimor:
Reformat dhe Integrimi në Europë: Pas vitit 1991, Shqipëria filloi një seri reformash në sistemin arsimor, duke u munduar të modernizojë dhe t’i përshtatet standardeve perëndimore dhe atyre të Bashkimit Europian.
Arsimimi pa pagesë: Arsimi i detyrueshëm vazhdon të jetë pa pagesë, por ka një mungesë të dukshme të kushteve dhe burimeve.
Kurset dhe lëndët: Kurset janë diversifikuar dhe shumë më të hapura ndaj fushave të tjera, jo vetëm ato shkencore dhe ideologjike. Gjuha e huaj (sidomos anglishtja) është bërë më e rëndësishme në kurrikula.
Privatizimi dhe shkollat private: Ka një rritje të shkollave private, të cilat shpesh ofrojnë kushte më të mira dhe mundësi më të avancuara për fëmijët.
Problemet dhe sfidat:
Mungesa e infrastrukturës dhe cilësisë: Ndërsa ka pasur investime, infrastruktura e shkollave është ende e dobët në shumë zona, veçanërisht në fshatra. Disa shkolla ende nuk kanë kushte të mjaftueshme për mësim, dhe mësuesit shpesh nuk janë të trajnuar siç duhet.
Mungesa e materialeve mësimore dhe teknologjisë: Pavarësisht përpjekjeve për përmirësim, shumë shkolla kanë mungesë të materialeve edukative, librave, dhe teknologjisë së nevojshme për një mësimdhënie moderne.
Arsimi dhe papunësia: Ka një disbalancë mes formimit akademik dhe kërkesave të tregut të punës. Shumë të rinj, pas përfundimit të arsimit të lartë, hasin vështirësi në gjetjen e punës, çka ndikon në cilësinë dhe orientimin e arsimit të lartë.
Qasja dhe sfidat e reja:
Teknologjia dhe arsimimi digjital: Në vitet e fundit, ka pasur një rritje të përdorimit të teknologjisë në shkolla, me synimin për t’u përshtatur me tendencat globale. Shumë shkolla tani ofrojnë mësim digjital, por ndihma nga qeveria për të mundësuar këtë është e kufizuar.
Arsimi i lartë: Universitetet kanë ndryshuar, shumë prej tyre janë përpjekur të reformojnë dhe të modernizojnë kurrikulat e tyre, megjithatë, niveli i mësimdhënies dhe hulumtimit shpesh mbetet pas atij të universiteteve perëndimore.
Përfundimi:
Sistemi arsimor në Shqipëri ka bërë përparim të dukshëm pas vitit 1991, por ndodhet ende përpara një sërë sfidash të rëndësishme, që lidhen me cilësinë e mësimdhënies, infrastrukturën dhe përshtatjen me kërkesat moderne të shoqërisë dhe tregut të punës./Alfapress.al
Unpredictability, proof of the independence of justice
ideas
top
Alfa recipes
TRENDING
services
- POLICE129
- STREET POLICE126
- AMBULANCE112
- FIREFIGHTER128