FLASH NEWS
The death of politics
2024-04-22 11:19:54 / IDE
"Nothing personal, it's just business"
A critical look at the political goals of the two main parties in Albania
Looking for a title for the following text, I thought for a moment that perhaps it is a structural mistake to treat our parties politically, that is, by giving them political values and attributes that they do not have and do not carry - either in ideological substance or in representing the interests of society. Indeed, the disappearance of political substance from our parties is not a sui generis phenomenon, but is an old syndrome of societies in decline - mainly of corrupt and criminalized elites, whose main goal is to capture and squeeze the national economy only for her interests.
The political elites are disconnected from the social reality, they do not see the economic and social development of the country as a national interest, but only how they can increase their wealth - and channel the national economy into their private businesses. In this case, the expression "nothing personal - just business" also makes "political" sense.
There is something serious that must not be forgotten, that corruption is not a conspiracy theory, nor some occult organization in the form of the Illuminati or Masonic Lodges.
In fact, here corruption has become a way of life, first for the political elites that has dragged the whole society into its swamp.
Our elites do not produce anything political, they have lost interest in the economic and social development of the country, focusing only on their private interests. According to them (the elites) – dealing with politics means doing business through corruption. "Nothing personal is certainly just business".
There are four areas where important people of the country are engaged - politics, business, crime and corruption. In fact, each of these fields is intertwined with the other, that is, the one who deals with politics also deals with business and crime and corruption.
This story has gone so deep that it is difficult to understand where politics ends and business, crime and corruption begin. It is rare to find any place on the planet where the elites have sunk so deep into the scum - where the minister, the prime minister, the deputy, the businessman, the judge, the prosecutor and the journalist are at the same time human trash who steal and kill without a trace of shame.
We are a small country, easily manageable and controllable, both from the point of view of the territory and from the human point of view. Everyone knows everyone, and everyone behaves within a space of 200-300 kilometers. Shkodra and Vlora are only 3 hours away - this space is easily controlled by the political-economic mafia, installed for a long time in the state offices.
Hapësira e vogël ku zhvillojnë aktivitetin elitat e krahëve politik, nuk ka çuar në ndarjen e territorit, por i ka detyruar ato të bëjnë marrëveshje të heshtura – përmes ndarjes kohore të pushtetit, ndarjes së sektorëve ekonomik, krijimit të monopoleve dhe oligopoleve, përqëndrimit të ekonomisë në vetëm disa duar.
Një biznesmen i fuqishëm përveç eskluzivitetit në një fushë të caktuar, njëkohësisht ka lidhje të fuqishme me të majtën dhe të djathtën, ka lidhje të fuqishme në administratën lokale dhe qëndrore, ka edhe mediat e tij.
Sistemi funksionon njëlloj siç funksionojnë organizatat mafioze, por me një dallim formal: nëse mafia respekton kodin e nderit, në rastin e elitave tona ky kod është zëvëndësuar me sllogane politike të dala boje.
Domethënë, kur flasin për “njerëzit e thjeshtë të këtij vendi” – ata e kanë fjalën për masën e madhe të skllevërve që duhet të mbijetojnë me vetëm pak kalori dhe proteina në ditë.
Skllevërit sigurisht dëgjojnë me vëmendje, në përgjim të copës së bukës që u hidhet si qenëve sa herë që u duhet vota e tyre. Skllevërit kaq meritojnë – të quhen “njerëzit e thjeshtë të këtij vendi”.
Në përgjithësi, partitë politike në Shqipëri kanë humbur qëllimet politike, ato janë zhveshur nga ideologjitë e majta dhe të djathta, ato nuk funksionojnë më në bazë të programeve ekonomike, politike ose sociale. Ato nuk synojnë zhvillimin ekonomik dhe social të shoqërisë, por shtimin e pasurisë dhe fuqisë së klaneve të tyre.
Ato nuk përfaqësojnë asnjë grup shoqëror ose interes publik, përkundrazi, ato janë kthyer në funksion të vetvetes – në shërbim të eksponentëve, njëlloj si organizatat mafioze. Shkurt – një eksponent që ka zënë një pozitë të mirë në hierarki është në gjendje të përdorë çdo mënyrë dhe mjet për pasurim të paligjshëm, përfshirë krimin dhe korrupsionin.
Pavarësisht se diferencat mes PS dhe PD përgjatë 33 viteve të tranzicionit politik kanë krijuar përshtypjen e një ndarje të thellë, në të vërtetë ndarjet nuk kanë qenë mbi baza ideoligjike, por thjeshtë konflikte interesash për kapjen e pushteteve. PS dhe PD kanë qenë në dakortësi rreth çështjeve thelbësore ku ndahen e majta dhe e djathta, si përshembull qëndrimi ndaj ish-pronarëve, të përdjekurit poltik, dënimi gjenocidit komunist, etj.
Është interesante të kuptosh mënyrën se si kanë funksionuar këto dy parti politike përgjatë 30 viteve – në pamje të parë në një luftë ashpër dhe retorikë ekstreme por pa thelb dhe princip. PD dhe PS kanë bërë akuza të tmerrshme kundër njëra tjetrës, por çuditërisht gjithmonë janë paqtuar ose i ka kapur amnezia kur kanë marrë pushtetin.
Ekziston një thënie në diskursin publik të Sali Berishës – e thënë rreth 30 vite më parë – se “ne ishim bashkëvuajtës dhe bashkëfajtorë”, që u kthye në thelbin e marrëdhenieve mes PS dhe PD.
“Të majtë” dhe “të djathtë” që riciklohen, ish-kuadro të regjimit komunist që japin leksione demokracie, ish-prokurorë dhe gjyqtarë, ish-oficerë sigurimi që kanë shkatërruar jetë njerëzore vazhdojnë - dhe kjo është më e keqja – të kontrollojnë zhvillimet ekonomike, politike, sociale dhe kulturore të Shqipërisë. Në këtë kuptim, diferenca ideologjike mes të majtës dhe të djathtës nuk ka ekzistuar dhe as nuk ekziston.
Edhe mënyra se si partitë politike kërkojnë mbështetje elektorale në shoqëri është ekstra politike, përndryshe, ato nuk përmbajnë asgjë politike. Kaq larg ka shkuar kjo histori, sa vota është kthyer qëllim në vetvete, dhe se votuesit trajtohen si ca krijesa të rëndomta, ose qenie jo njerëzore prej të cilave duhet marrë vota me çdo çmim, njësoj siç merren vezët nga pulat, ose më keq akoma, siç merret qumështi dhe mishi nga lopët.
Ata që nuk e japin votën për bindje politike, gjithsesi duhet ta japin votën të shtrënguar nga metoda të tjera ekstra politike – përmes shantazhit të drejtëpërdrejtë, frikësimit, dhunës së ushtruar nga gangsterët lokal, dhe patronazhistëve – një strukturë parapolitike e shpikur nga Edi Rama.
Ai e quan Partinë Socialiste një “makineri elektorale”, njëlloj monstre që mbledh vota – domethënë vota si qëllim në vetvete, si një mallë që mund të mblidhet, blihet ose grabitet. Dhe këtu nuk ka asgjë politike por veçse parapolitike.
Partitë politike kanë adoptuar një diskurs publik special dhe agresiv, krejtësisht larg politikës, pavarësisht se slloganet politike nuk mungojnë.
Ato kanë adoptuar elemente të serialeve thriller, emocionues dhe me suspansë të fortë, ku personazhet janë vet liderat e partive. Kështu, ata luajnë me emocionet njerëzore, duke u kthyer në aktorë të dashur për publikun.
Ne shohim në darkë live në televizion mënyrën se si "vuan" Edi Rama, i akuzuar “pa të drejtë” si hajdut, ndërsa ai ngrihet në këmbë dhe u afrohet kamerave në studio, duke bërtitur fort se “unë nuk jam hajdut, nuk kam vjedhur”. Njerëzit që shohin nga shtëpia skenën atipike, mendojnë:
“Sa gjynah! Dhe sa të poshtër ata që e akuzojnë Kryeministrin tonë”
Në këtë rast fakti nuk ka asnjë rëndësi, sepse fakti nuk mund të provohet në një studio televizive, por i rëndësishëm është gjesti i Kryeministrit, emocionet njerëzore që ai prekë me performancën e tij, empatinë që ai zgjon tek publiku i gjerë.
Shfaqja e tij kthehet një seri brilante thrilleri televiziv, që rrëmben vëmendjen e publikut pro dhe kundër, duke e kthyer atë një një tifoz ose adhurues pa kushte. Kështu fakti penal humbet rëndësinë juridike, duke u zëvëndësuar me aksionin emocionues të Kryeministrit, për mënyrën se si Edi Rama i mposhti kundërshtarët e tij, për aftësitë e tij për të dhënë përgjigje spontane me batuta brilante dhe të parezistueshme.
Even Enver Hoxha played with emotional elements throughout the longest horror thriller in our history. The imposing sight of the handsome, white-haired man, in republican hats, baggy suits, with an angelic face, righteous, brave and principled, crushing internal and external enemies through grand speeches – left you speechless.
Thus, most of the people missed and were fascinated by his portrait alone - the high forehead, the long hair under the hat, the angelic laugh, the commanding voice and his acting skills. It didn't matter how many hundreds of thousands of innocent people he killed, imprisoned or exiled. His victims didn't even have a chance to utter a word.
People loved him in a trance state, kissing the ground where he walked. And some seriously loved it.
Other politicians have turned into some kind of superior being, who is worshiped unconditionally – they don't mind what they say because they know their worshipers will accept their words as supreme truth, regardless of coherence.
They make up lies, lie outright, slander and recycle accusations, and even fabricate everything from scratch. And they do this knowing that this is destroying the future of the country and democracy.
"Nothing personal, it's just business" of course.
Max Ernst: The Triumph of Surrealism, 1937, oil on canvas
-
Edi Rama, the corrupt system and the plums behind his back
April 22, 10:10
Happening now...
Donald Trump ka vënë një bast të madh
Nga David Sanger
ideas
Fytyra e huaj e një “shtëpie”
Nga Sonila Meço
The SP's political academy, a big joke
Nga Roland Lami
top
Alfa recipes
TRENDING 
services
- POLICE129
- STREET POLICE126
- AMBULANCE112
- FIREFIGHTER128