U nda sot nga jeta, kush është poeti dhe tekstshkruesi i madh shqiptar, Agim Doçi

24 Qershor 2024, 09:06 / JETË ALFA PRESS

U nda sot nga jeta, kush është poeti dhe tekstshkruesi i madh

Agim Doçi lindi më 9 maj 1948, dhe ishte një ndër poetët dhe autorët e këngëve shumë të njohura në Shqipëri.

Agim Doçi, u nda nga jeta sot, pas një hemorragji celebrale të shtunën (22 Qershor).

Lajmi për ndarjen nga jeta të poetit të mirënjohur u konfirmuar nga familjarët e tij.

Ceremonia e varrimit do të mbahet ditën e nesërme në Tiranë, ndërsa homazhet do të zhvillohet në orën 11:00.

jeta dhe studimet

Është arsimuar në Shkodër deri në gjimnaz dhe ka vazhduar më pas studimet e larta në Universitetin Shtetëror të Tiranës në Fakultetin e Inxhinierisë Elektrike.

Ka punuar si inxhinier në Montimet Industriale duke marrë pjesë në shumë objekte të rëndësishme si Fabrika çimentosh, Metalurgjik, Superfosfat Laç, Poligrafik Tiranë etj.

Në vitet e fundit të '80 ka punuar pranë Kombinatit të Drurit "Misto Mame" si kryeinxhinier për energjinë. Në 1989 dënohet duke u caktuar të punojë me tre turne në fabriken e letër-kartonit. Përfshihet në lëvizjet e dhjetorit 1990.

Ēshtë autor i shumë teksteve të këngëve shqipëtare, fituesi i mbi 50 çmimeve, ndër to dhe dy herë perfaqësues me tekstet e tij në Eurovizion.

Veçohet bashkëpunimi me kompozitorin Edmond Zhulali në shumë këngë të festivaleve në Shqipëri dhe me mbi 100 këngë për luftën e Kosovës. Mund të përmenden këngë shumë të njohura si "Marrshi i UCK-së", "A vritet pafajsia".

Ka botuar disa libra me poezi si 'Hajde dru me pre', 'Rrëzuar mbi vetminë', 'Rituali i kryqëzimit'.

Disa poezi të njohura nga i madhi Agim Doçi:

Qyteti pa dashuri 

Qyteti mbeti pa një Romeo
Askund nuk gjendet qoftë një Zhulietë
Ku ikën çiftet e dashuruar
Gjithçka beton…pemët pa fletë!?…

Një stol i hedhur në mbeturina
Më tej dëgjoj një ulërimë…
Zgjebosur qentë…macet stërvina
Një vajzë e fishkur merr…petidinë.

Deti i pshurrun…traget i ndryshkur
Policë që qelben veç era gjizë
Ikin… veç ikin, kush mbet pa ikur
Nuk ka gomone… nuk ka as vizë.

Shoh djem e vajza, që shkojnë tek Blloku
Vend i mallkuar për krim të fshehtë…(!)
Mesnata çmendet nën ritëm rroku
Nuk ka Romeo…nuk ka Zhulietë.

Qyteti mbeti pa një Romeo
Askund nuk gjendet qoftë një Zhulietë
Ku ikën çiftet e dashuruar
Gjithshka beton…pemët pa fletë!?…

Nënës

Puthi foshnjën dhe e rriti!
Puthi qiellin dhe e ndriti!
Puthi plagën e shëroi!
Vetëm Nëna!

E puth ballin, çelin lule!
E puth gushën, me pekule!
Puth Ajo – inati ulet
Veç nga Nëna!

Themi Nënë
kur na therr zemra!
Dhe kur s’është buzëqesh ndër ëndrra!
Se është nënë e Dashurive
mal nga dhembja.

Nina nana na përkundi
dorë e saj e bardhë si pëllumbi!
Veç nga Zoti dhe nga Nëna
çelet Jeta!

Hapi i saj i lehtë si një flutur
kur ke dhembje vjen i pari…
Zëri i saj aq shumë i bukur
zgjon të vdekurin nga varri!

Nuk kam kohë të merrem me ty!

Mjaft më bezdise me xhelozinë tënde!
Gjeta pak kohë të ta them ndër sy:
Bota ime është më e madhe se çdo dhëmbje
Lermë të lutem, nuk merrem dot me ty!

Unë vij të përkëdhel e ti kurr nuk ngopesh
Ankohesh, psherëtin e pastaj thua: - më ke xhan?
Vërtitesh brenda vehtes e prej saj friksohesh
Nuk kam kohë të merrem me ty taman!

E di se do trishtohesh dhe do kërkosh pardon
Por unë e ndjej nga larg, do mbetesh po ajo!
Sa më shumë të të dua, ti përsëri dyshon
Më ndjek nga pas si hije, pastaj pyet: - a më do!?

Tani fli dhe pafsh endrrat më të bukura
Unë do vij fshehurazi e të të puth në sy
Se lulet mezi presin, mbi to, të ndalet flutura…
Ika…sepse nuk kam kohë të merrem me ty!

Lajthitje poetike

Nëse një femër mrekullohet
Vetëm nga vargu im i thjeshtë
Unë jam Romeo që dashurohem
Sapo të bëhet ajo Xhulietë!...

Sepse e di se çfarë është endrra
Dhe dashurinë unë e kuptoj!
sa fantastike që ësht' femra
E di veç ZOTI që e krijoi!

Unë mirë e di çfarë do një grua!
Një fjal të ngrohtë dhe çiltërsi.
Brenda në shishe më futi mua!
Se isha Djalli në Dashuri!...

Po ndodh...

ide