From the cult of one individual to the cult of several individuals

2023-02-21 12:34:47 / IDE NGA ERVIS ILJAZAJ

From the cult of one individual to the cult of several individuals

The fall of the bust of the dictator Enver Hoxha is a moment that is fixed in the memory of many people. Not only of those who experienced that moment and were protagonists, but also of the younger generations who were probably not born in those years. That moment is the most important symbolism through which the idea that a dictatorial regime ended and another pluralistic political and social era has been passed on to the younger generations.

Basically, the fall of the bust of Enver Hoxha gives the idea of ​​the end of a political period where the cult of the individual prevailed above all. Which implies that the individual is above everything. On laws, on institutions, even on society itself.

After 32 years from this important event for Albanians, we can take stock of whether we have really moved away from the unity mentality or not. And, unfortunately, the answer is no. What has happened in 32 years of transition in Albania is the fact that we have gone from the fall of one bust to the rise of several others. In other words, we have moved from monocultism to polycultism.


The arrival of pluralism in Albania ended the era of the cult of one individual, but it has raised the cult of several other individuals. Just before there was one, today there are several. The entire phenomenon of the Albanian transition can be defined by this metamorphosis.


The mentality of the cult of the individual is a mentality widely spread in the political culture of the Albanian transition. The Albanian political class today after 32 years of pluralism is the same. Arms are changed, positions are changed, but the persons are the same.

Klasa politike shqiptare i ka kthyer partitë politike, instrumentet më të rëndësishme të demokracisë, në pronë private, duke bllokuar qarkullimin e elitave, që në vetvete është kushti bazë i sistemit demokratik. Madje, ka disa parti politike të cilat me largimin e “pronarit” të tyre është e sigurt që nuk do të ekzistojnë më. Shenjë e qartë se sistemi politik i Shqipërisë është totalisht i bazuar te njësh-i dhe te kulti që është ngritur rreth tyre.

I gjithë ky mentalitet ka krijuar një shoqëri hierarkike në të gjitha dimensionet e saj. Një hierarki e cila nuk bazohet në meritë dhe konkurrencë, gjë e cila do të ishte e pranueshme dhe e dëshirueshme, por e bazuar mbi vullnetin politik. Sot pushteti ekonomik, social dhe kulturor gjendet në duart e disa personave. Ata vendosin se cili sipërmarrës është i suksesshëm, se cili biznes falimenton, se cili artist punon dhe se cili mund të ngjisë shkallët e karrierës në të gjitha fushat.

Vazhdimi i mentalitetit të njëshi-t jo vetëm që ka bllokuar qarkullimin e elitave politike, shoqërore dhe ekonomike, por mbi të gjitha ka penguar ndërtimin dhe funksionimin e shtetit të së drejtës. Mund të thuhet se Shqipëria ka kaluar nga partia-shtet e kohës së diktaturës në shtetin e partive në pluralizëm.

Ky është regjimi që tashmë kemi vendosur. Një regjim partitokratik, ku politika kontrollon gjithçka. Ajo jep drejtësi, nga ajo varet ekonomia, liria, individi e çdo gjë tjetër që ka të bëjë me jetët tona.

Lufta midis partive dhe institucioneve të “pavarura” shpesh herë na serviret si një e mirë që forcon ndarjen e pushteteve. Ky është një keqkuptim i madh që na është krijuar, sepse në të vërtetë, ky është një konflikt midis pushteteve për interesa të mirëfillta politikë dhe jo ndarje pushtetesh, që forcon shtetin e së drejtës dhe liritë tona individuale.

Ekziston një moment shumë i rëndësishëm për të kuptuar nëse institucionet janë të pavarura apo jo në një shtet të caktuar. Është pikërisht momenti kur politika është në krizë. Krizave politike në vendet me pushtete të ndara i japin zgjidhje organet e pavarura, të cilat kanë pikërisht këtë si detyrën kryesore. Nëse partitë politike dhe sistemi politik funksionon në rregull, përtej “luftës” normale të ideve, atëherë institucionet e shtetit kthehen në zyra formale. Nëse jo, atëherë roli i tyre është thelbësor.

Politika shqiptare, në më të shumtën e rasteve, funksionon si tension i vazhdueshëm midis forcave që e përbëjnë atë. Jo në pak raste, ky tension kthehet në konflikt të ashpër dhe bllokues për gjithë jetën politike dhe institucionale, dhe si pasojë krijon një rreth vicioz të vazhdueshëm nga ku vështirë se dalim dot më.

Në momentet që politika shqiptare është në krizë, dhe kjo ndodh jo rrallë herë, gjëja e parë që vërehet është sulmi politik që zhvillohet ndaj institucioneve. Presidentë të Republikës të akuzuar si të një pale politike apo të një tjetre, vendime gjyqësore si të njëanshme deri edhe në protesta ndaj tyre, janë bërë tashmë pjesë normale e ligjërimit politik.

Kjo është një shenjë e qartë sesa pak besim kemi tek ato, për faktin se pjesa më e madhe e tyre është kthyer si organ i një partie të caktuar. Jo vetëm që këto institucione nuk u japin zgjidhje krizave politike, por ato vetë kalojnë në krizë si pasojë e saj. Shenjë e qartë se këto institucionet janë të uzurpuara nga politika.

The political regime that we have today is definitely a partyocratic regime. The problem is that we don't have parties, just individual wills that govern them. It may seem contradictory, but we are stuck in a partyocracy without a party.

Happening now...

ideas

Alfa recipes

services

  • POLICE129
  • STREET POLICE126
  • AMBULANCE112
  • FIREFIGHTER128