If only Rama loved Kosovo, as much as Georgia loves Meloni!

2023-06-05 12:32:12 / IDE ALFA PRESS

If only Rama loved Kosovo, as much as Georgia loves Meloni!

Anyone who has followed Edi Rama's presentation on the international scene has no difficulty understanding that monotony bores him. He is afraid of being ordinary, or of copying predetermined patterns. So fit, he challenges everyone, appearing at international summits with Adidas. He will stand out at any cost, breaking the rules of protocol as in the last, almost erotic embrace with Georgia Meloni.

Even in articulation this behavior does not change. He avoids the weight of a microscopic country, provoking in the middle of Brussels, that President Erdogan and not the EU came to help Albania, when it needed vaccines. He does not hesitate to be very critical of the lazy and bureaucratic machinery of Brussels, when it comes to the Berlin process or the integration of the countries of the Western Balkans. 

So Edi Rama behaves like an atypical politician, who uses every method to be spotted in the picture of the family of the big ones.

With one exception…

When it comes to the Kosovo-Serbia conflict, our prime minister becomes as much a quadrovik template as his counterpart Kovacevski, who held him by his side during the Bratislava summit.

Së paku që nga koha e presionit për heqjen e taksës 100% të Haradinajt e deri në konfliktin e fundit për futjen në zyra të kryetarëve të komunave me shumicë serbe, ai kopjon me pikë e presje të njëjtën gjuhë dhe të njëjtat qëndrime që vijnë të gatshme nga Uashingtoni dhe Brukseli. Në cicërimat në Twitter, në fjalimet jashtë vendit dhe në intervistat për mediat e huaja, ai i ngjan një diplomati të rangut të ulët, që e kanë privuar nga e drejta për të pasur fantazi, që e kanë zhveshur nga mundësia për të përdorur nuanca dhe ngjyra. Eshtë njësoj sikur dikush ta kufizonte në pamje dhe ta ndalonte të vishte patikat me tre viza apo kravatat që i dizenjion vetë.   

Me Ramush Haradinajn ai u tregua aq i ashpër sa dhe ky i fundit u detyrua të deklarojë se më shumë presion i bënte Rama, sesa Merkel dhe Macron. Edhe me qasjen e Prishtinës në dialog ai është sjellë, jo si kryeministër i Shqipërisë, por si zëdhënës i perëndimit, duke paralajmëuar se ndërkombëtarëve po i soset durimi me Kosovën.

Kjo vijë sjelljeje është bërë e njëtrajtshme që kur nisi konfikti për recipoocitetin e targave, në shtator 2021. Sa herë kishte tension, kryeministri i Shqipërisë ose heshtte, ose priste më shumë se 24 orë për tu përgjigjur, sa t’i vinte ndonjë rekomandim nga jashtë, madje dhe kur e bëte këtë nuk thoshte asgjë më tepër sesa ajo që publiku kishte dëgjuar nga Borelli, Lajçaku apo Escobari.

Pikërisht e njëjta gjë po përsëritet edhe në krizën e fundit. Edi Rama e kritikon Albin Kurtit se nuk u rakordua me ndërkombëtarët, e fton të dëgjojë këshillat e tyre dhe ndahet prej tij në këndvështrimin se ka një tendencë në SHBA dhe Bruksel për të përkëdhelur më tepër Serbinë në raport me Kosovën. 

A mund të bënte më shumë, mund të pyesë dikush? Natyrisht që po, mjafton të shikosh qëndrimin që mbajti në samitin e Bratislavës, kryeministri i një vendi të BE-së, Andrej Plenkoviç. Ndonëse nuk ka asnjë interes nga Shqiptarët, po vjen prej një vendi që e di se ç’është hegjemonizmi serb, ai deklaroi se e kupton qëndrimin e Kosovës. Ai tha se rruga e duhur është: kërkesë faljeje për krimet e Millosheviçit, njohje e ndërsjelltë dhe vetëm pastaj normalizim. Vetëm ky qëndrim tregon se sa larg është Tirana zyrtare ndaj mbrojtjes së interesit të Kosovës. Edhe në ëndërrat më të bukura, asnjëri nga ne, nuk e ka imagjinuar të dëgjojë një qasje të tillë nga kryeministri shqiptar.

Kur vjen puna për Kosovën Rama bëhet steril dhe monoton. Ai heq dorë nga gjuha spektakolare për të përdorur atë të një referi ndërkombëtar. Arsyeja se pse kjo ndodh është analizuar nga këndvështrime të ndryshme edhe në artikuj të shumtë në Lapsi.al. Ajo mund të ketë lidhje, ashtu sikurse mendoj dhe unë personalisht, me raportin okult që ai ka ndërtuar me presidentin Vuçiç. Të tjerë këmbëngulin se mund të jetë rjedhojë e përqafimit të idesë se Ballkani mund të paqtohet vetëm duke shmagur tensionet dhe gjuhën e urrejtjes. Ka dhe ide që theksojnë një bindje të brendëshme, se Prishtina s’mund të arrijë asgjë pa bërë si i thonë ndërkombëtarët. 

 

But, in the end, for the weight of Edi Rama's statements, each of these hypotheses has little importance. The fact is that when he talks about Kosovo, he doesn't say anything. He gets lost among standard phrases that have lost their resonance or curiosity because everyone has heard them before, expressed by international referees. Therefore, when he has to talk about these things, he doesn't have the freedom of hugging Melon, but looks like he's wearing a Terital suit. /Lapsi.al 

 

Happening now...

ideas