FLASH NEWS
Giordano Bruno burns alive, his life
2023-02-17 10:36:29 / AKTUALITET
"Perhaps you shudder more to utter this sentence against me than I do to hear it."
This is how Giordano Bruno, the friar-philosopher who dared to challenge the church with his thoughts, accepted the death sentence imposed by the court of the Inquisition.
A few days after the tragic decision, on February 17, 1600, that "free and stubborn" thinker would be burned at the stake in Campo de' Fiori, in Rome. Exactly where the monument to his memory stands today, which portrays him imposing and proud, with a dark gaze directed from the Vatican.
Let's discover his story through the article "The Fatal Challenge" by Federica Campanelli, taken from the archives of Focus Storia.
Giordano Bruno, born Filippo, was born in 1548 in Nola, near Naples, in the middle of a decisive century in Church history: split in two by the Lutheran Reformation, pursued by the Catholic Counter-Reformation initiated by the Council of Trent which began in 1545 .
In 1543, Paul III had created the Roman Inquisition (or Holy Office) and in 1559 Paul IV created the Index of Prohibited Books.
Thus the papacy was provided with two instruments of persecution, which Bruno, in spite of himself, would soon recognize. Giordano Bruno's career began at the monastery of San Domenico in Naples, where he entered at the age of 17.
Një i ri me shpirt të shqetësuar, ai u godit nga denoncimi iparë kur ishte ende rishtar, fajtor se kishte hequr imazhete shenjtorëve nga qelia e tij. Më vonë, në vitin 1576, e akuzuan për herezi se kishteshprehur dyshime për doktrinën e Trinitetit.
"Akuza ishte e vështirë për t'u provuar, por në një gjykimtë mundshëm do t'i ishte shtuar ankesës së mëparshme, e cila nënvizonte pak respektin që Bruno kishte për kultin e shenjtorëve", thotë Anna Foa, profesoreshë e historisëmoderne në Universitetin Sapienza.
Prandaj, rreziku i një dënimi ishte i konsiderueshëm, dhekështu Bruno u largua nga Napoli për strehim në Romë. Mirëpo, edhe prej andej iu desh të ikte, pasi akuzohejpadrejtësisht për vrasjen e një frati.
Kështu filloi një periudhë bredhjesh nëpër Evropë, ku, duke zhveshur rrobat e tij domenikane, ai endej nga qytetinë qytet, duke iu afruar çdo besimi të krishterë, i etur përtë zgjeruar horizontet e tij të studimit dhe reflektimet e tijfilozofike.
Në Gjenevë ai iu përmbajt kalvinizmit , në Gjermani ra nëkontakt me luteranët dhe në Angli me anglikanët, duke u dalluar ndër të tjera nga një sërë leksionesh tëpadëshiruara mbi teorinë heliocentrike të Kopernikut, avokat i së cilës ai ishte.
Kjo dhe bindjet e tjera të tij irrituan hierarkitë e ndryshmekishtare dhe Bruno kështu e gjeti veten të shkishëruar ngapraktikisht të gjitha kishat e krishtera evropiane, qofshin atokatolike apo të reformuara. Me këtë plan mësimor, në vitin 1592 kthehet në Itali.
Në mars 1592 ai u vendos në Venecia, i thirrur nga njëfarë Giovanni Mocenigo, një fisnik i etur për të mësuar tëashtuquajturat " artet magjike " dhe në veçantimnemonikën, një metodë efektive e memorizimit që vetëBruno e kishte ideuar, megjithatë duke vënë në dukje se sirrjedh kjo teknikë.
Por ai qëndrim në Venecia ishte fillimi i fundit të tij. Nëfakt, kur filozofi raportoi qëllimin e tij për të rifilluarudhëtimet e tij, Mocenigo, i irrituar, vrapoi për tadenoncuar për herezi. Rezultati: Bruno u arrestua nëmbrëmjen e 23 majit 1592 dhe tre ditë më vonë u dërguanë gjyq.
Por cilat ishin akuzat?
Mocenigo kishte argumentuar, ndër të tjera, se Bruno ishte një lloj magjistari, se ai nuk besonte në virgjërinë e Marias, se ishte epshor dhe se donte të krijonte një sekt tëri.
Një nga elementët qendrorë të mendimit të Bruno-s doliatëherë nga akuzat: prania e një universi të pafund dhebotëve të pafundme, një ide e papranueshme për kohën, e cila madje shkonte përtej teorisë së Kopernikut .
“Akuzat, sado të rënda, vinin vetëm nga Mocenigo dheishin mjaft të ngatërruara, prandaj edhe gjyqi venecianmund të përfundonte me një pafajësi apo një dënim tëlehtë”, shpjegon eksperti.
Në atë moment, megjithatë, mbërriti një kërkesë për ekstradimnga Roma, ku Bruno u transferua më 27 shkurt 1593.
Ndërkohë, akuzat e Mocenigos i ishin bashkuar edhe ata të FraCelestino da Veronës, të cilët kishin ndarë paraburgiminvenecian me Brunon.
“Akuzat e reja, të ngjashme me ato të Mocenigos, u miratuannga katër shokë të tjerë të qelisë së Brunos dhe në fund doliimazhi i shtrembëruar i një njeriu pa fe, i gatshëm për të tallurçdo besim”, vijon historiani.
Nga faza romake e gjyqit nuk ka mbijetuar asnjëprocesverbal, por ekziston një ‘Përmbledhje’ e përpiluarmidis viteve 1597 dhe 1598. Ky dokument, bazuar në të dhënat veneciane dhe romake, u zbulua në vitin 1940 dhe u bë publik vetëm disa dekadamë parë.
Ajo që ne dimë është se gjykata mori gjithsej 31 akuza, duke mbuluar pothuajse çdo aspekt të jetës së Brunos, nga sjellja e tij morale, te besimet teologjike dhe filozofike.
Në çdo rast, procesi i gjyqit zgjati me vite, duke përfshirëmarrjen në pyetje, pezullimin dhe, ndoshta, njëepisod torture në 1597.
Finally, it was the intervention of the Jesuit Cardinal Roberto Bellarmine, great of the Holy Office, also implicated in the Galileo affair, that unlocked the situation.
Happening now...
83 mandates are not immunity for Rama's friends
Nga Gentian Gaba
ideas
Teatri që fsheh prapaskenën
Nga Patrik Sadikaj
Berisha's red line and the black line of democracy in the DP
Besmir Semanaj
top
Alfa recipes
TRENDING 
services
- POLICE129
- STREET POLICE126
- AMBULANCE112
- FIREFIGHTER128