After a year of silence, Elsa Lila speaks about the sensational arrest

The singer Elsa Lila returned to the spotlight a year ago in the Albanian media after many years of separation from the scene. The singer became part of the Italian media due to her arrest for being part of a drug trafficking group.
After all the great fuss of the arrest, after the release from prison, Elsa Lila returned to music after about 15 years. She participated in the song festival with a dedication to her daughter, where she received the first prize.
But Elsa Lila has been silent all this time about her arrest and decided to speak only recently. Mira Kazhani's guest, Elsa, has narrated the experience of the arrest, which according to her was terrible. The singer tells how the police forcefully entered and destroyed her house in the early hours of the morning.
Elsa Lila's confession:
That terrible morning, March 16, 2022, while I was sleeping peacefully at 5 am, sleeping together with my daughter in my arms, 7 policemen, armed to the teeth, showed up at my house. They ransack my house thoroughly and find only books, artwork, musical instruments and children's toys. They looked at me as strange, because they were looking for something in my house that did not exist, and I kept asking them, I said: "What are you looking for in the first place from me and what are you looking for here"? "There is nothing here"! A verbal process where only my cell phone and my daughter's iPad were seized. Everything was absurd. So nothing is found in my house. Nothing found on my phone. Nothing found regarding my picture. There was nothing about my figure,
Nuk dua të flas për dy javët e izolimit, sepse ka qenë një eksperiencë gati kafshërore, jo njerëzore. Po mundohem të përmbledh gjithë këto kujtime dhe histori në një libër. Po shkruaj një libër dhe do t`i tregoj më në mënyrë të detajuar në këtë libër kur të jetë…
Komunikimi i parë! Kisha një refren që ishte: “Jam e pafajshme”! Nuk kam rreshtur së thëni këtë gjë. “Ju lutem më kuptoni, jam e pafajshme”! “Ju lutem më kuptoni, jam e pafajshme, nuk kam bërë asgjë. Përse jam këtu”? Do të ta shpjegojmë kur të vijë avokati yt! Unë nuk kisha asnjë avokat. Jam futur atje brenda pa avokat, sepse kurrë në jetën time nuk më është dashur një avokat për jetën që kam bërë. Nuk kam pasur nevojë. Avokatin e kam takuar pas tre javëve. Është një rast i rrallë, sepse zakonisht më tregojnë se kur ndodhin këto gjëra, avokati ka të drejtë të shkojë të takojë klientin e tij menjëherë. Unë e kam takuar pas 3 javëve, e para sepse nuk kisha një avokat dhe deri sa u gjet nga miqtë e mi dhe nga familja ime të cilët ishin jashtë këtij lloj ambienti dhe ka qenë e vështirë dhe për ta që të gjenin dikë të ndershëm që të më ndihmonte. Pra refreni im ishte: “Jam e pafajshme! Jam e pafajshme”! Dhe më pas u thashë të futeshin në “Google” dhe të shikonin kush unë isha dhe çfarë dija të bëja dhe cila jam realisht. Jam një artiste nuk jam një kriminele! “Ju lutem, – iu thashë, – shkoni dhe lexoni mbi mua, dëgjoni zërin tim. A mundet një njeri që transmeton atë që transmeton me emocionet e saj, njëkohësisht t`i bëjë dëm shoqërisë? Të jetë një kriminele?” Nuk mund të qëndrojnë të dyja figurat bashkë sepse është e pamundur të qëndrojnë të dyja. E bukura dhe e shëmtuara në të njëjtin trup nuk mund të bashkëjetojnë dhe shumë shpejt e kuptuan të gjithë. Gardianet mbasi kishin parë se cila unë isha në ditët në vijim ndryshuan totalisht sjellje me mua. Bashkëbisedonim në mënyrë ”normale”, jo si një superior me një qenie inferiore. Mundoheshin të më ndihmonin, të më ruanin nga individë të rrezikshëm.
Atje brenda isha e bindur çdo ditë që çdo ditë do ishte dita e fundit dhe unë do dilja. Çdo ditë i thoja shoqeve të dhomës: “Ndoshta sot është dita e fundit, unë nesër do dal. Është e sigurt, unë jam e pafajshme, sigurisht që do vijnë të më shpëtojnë. Sigurisht do vijnë të më marrin prej këtu. Është një gabim shumë i madh. Sigurisht që unë do dal që këtu!” Për mua çdo ditë ishtë dita e fundit dhe mendoja se kur të dilja që aty do kishte qenë për mua një shpërthim.
A triumph, "conquista della liberta" my freedom was regained, but I discovered that after a person is forcibly closed in a place for a long time, when he leaves that place the closure syndrome begins and I am neither the first nor the last. Then I was informed about it, I was helped about it. For a long time after that I could not go out into the streets of Rome. I could not leave the house. I would have panic attacks and keep shutting down. I kept being imprisoned at home because I was afraid to go out and I didn't even understand what I was afraid of.
Happening now...
83 mandates are not immunity for Rama's friends
ideas
Teatri që fsheh prapaskenën
Berisha's red line and the black line of democracy in the DP
top
Alfa recipes
TRENDING 
services
- POLICE129
- STREET POLICE126
- AMBULANCE112
- FIREFIGHTER128
