Shqip
Play with Crossword
FLASH NEWS

The bloody history of the Gulag, the giant prison system in the Soviet Union

2025-04-25 19:24:27 / MISTERE&KURIOZITETE ALFA PRESS

The bloody history of the Gulag, the giant prison system in the Soviet Union

For decades, only one word could strike fear in the hearts of many Soviet citizens: Gulag . At its peak , during the 1920s to 1950s , this sprawling network of forced labor camps held millions of political prisoners, rebellious peasants, common criminals , and ordinary citizens who had been accused of being traitors by the government .

And while some survived the horrific ordeal, many others died from malnutrition, overwork, or abuse. Built by Vladimir Lenin and expanded by Joseph Stalin , the Gulags were a defining part of life in the Soviet Union. There were about 30,000 of them operating across the country , where prisoners served years of sentences for even the most innocuous of acts , such as making a joke about a wrinkle or showing up late for work .

In these camps, prisoners suffered the consequences of 14- hour workdays , cold weather , lack of food , sexual abuse , and random executions. Under the strict supervision of camp guards, they dug trenches with hand tools , suffocated in mine dust, and attempted to dig holes in the frozen ground.

Qëkur morën pushtetin në viti 1917, Lenini dhe bolshevikët promovuan konceptin e “armikut të klasës”. E bindur se kishte nevojë për kampet e punës së detyruar, për t’i mbyllur disidentët, qeveria e re sovjetike krijoi një sistem burgjesh më një vendim të datës 15 prill 1919.

Deri në vitin 1921, ishin ngritur rreth 84 kampe të tilla. Por vdekjes së Leninit në vitin 1924, në pushtet erdhi Josif Stalini. I vendosur ta industrializonte vendin e tij, Stalini krijoi një sërë planesh dhe strategjish 5-vjeçare si kolektivizimi. Ai besonte se burgjet mund të fuqizonin rritjen ekonomike të BRSS, pasi ishin një vend i përshtatshëm për të izoluar këdo që protestonte kundër politikave të tij.

Nuk kaloi shumë kohë, dhe përbërja e të burgosurve në këto kampe filloi të ndryshonte. Fshatarët – të quajtur kulakë – u dënuan me punë të detyrueshme, pasi refuzuan të hiqnin dorë nga fermat e tyre dhe t’u bashkoheshin kooperativave. Ata mund të burgoseshin qoftë edhe për një shaka kundër Stalinit, nëse merrnin ushqim nga një fermë kolektive, apo nëse shkonin me vonesë në punë.

Në vitet 1930, burgjet kishin një emër zyrtar:Glavnoye Upravleniye Lagerey (Administrata e Kampit Kryesor), ose shkurt GULAG. Rreth 30.000 kampe funksionuan në të gjithë BRSS, ku 15–18 milionë të burgosur punuan në kushte të vështira për vite me radhë. Po si ishte jeta për miliona njerëz në këto kampe?

Ajo ishte brutale. Të detyruar të punonin për orë të gjata në kushte ekstreme, të burgosurit vuanin nga uria, sëmundjet dhe dhuna e rojeve të kampit por edhe e të burgosurve të tjerë.“Gulagu u konceptua për ta transformuar qenien njerëzore në një individ të bindur, të rraskapitur, dhe që vinte erë e keqe”- shkroi i burgosuri Zhak Rosi, një shkrimtar komunist i arrestuar gjatë “Spastrimit të Madh” të Stalinit.

Të burgosurit e Gulagëve punonin shpesh në projekte ambicioze, siç ishte Kanali i Detit të Bardhë-Baltik apo Autostrada Kolima, shpeshherë me pak mjete. Gjatë ndërtimit të kanalit, të burgosurit detyroheshin të punonin me kazma ose me duar. Atyre ju jepeshin racione ushqimi bazuar në punën që kishin kryer çdo ditë.

Të burgosurit që nuk ishin në gjendje të plotësonin kuotat e tyre ditore, nuk merrnin një racion të plotë ushqimor. Shumë nga ata vdiqën dalëngadalë nga uria. Por edhe të burgosurit që arrinin të plotësonin kuotat e tyre nuk hanin mirë. “Ne ishim gati të qanim nga frika se supa do të ishte e hollë. Dhe kur ndodhte një mrekulli dhe supa ishte e trashë, ne nuk mund ta besonim, dhe e hanim atë sa më ngadalë. Por edhe me një supë të trashë, stomaku ishte ende bosh, pasi ne kishim qenë të uritur për një kohë të gjatë”– shkroi ish i burgosuri VarlamShalamov, që e përshkroi përvojën e tij në një koleksion tregimesh të shkurtra të quajtur “Rrëfime nga Kolima”.

Jeta në gulag ishte edhe më e tmerrshme për gratë e burgosura, të cilat i nënshtroheshin abuzimit seksual nga rojet e kampit dhe të burgosurit meshkuj. Një nga gratë e mbijetuara, Elena Glinka, kujtonte një përdhunim në grup të quajtur “Tramvaji Kolima”.

“Burrat i merrnin gratë me forcë dhe i fusnin në një godinë, duke rrahur brutalisht cilëndo që rezistonte. Pastaj formohej një radhë prej rreth 12 burrash para secilës grua, dhe kështu fillonte Tramvaji Kolima. Kur mbaronte, gratë e vdekura tërhiqeshin zvarrë për këmbe. Tëmbijetuarat lageshin me një kovë me ujë për të ardhur ne vete. Pastaj radhët formoheshin prapë”– kujton Glinka.

Gratë që ishin apo mbetnin shtatzënë në një gulag, shpesh nuk i shihnin më fëmijët e tyre pasi i kishin lindur. Zyrtarët e gulagëve ua merrnin fëmijët dhe i çonin në jetimore. Herë të tjera, fëmijët vdisnin nën kujdesin e tyre. “Kjo ishte gjëja më e përbindshme”- kujton ish e burgosura Vera Golubeva, që mbërriti në Gulag kur ishte 8-muajshe shtatzënë pa e ditur pse ishte burgosur.

Foshnja e saj, një djalë, vdiq disa ditë pas lindjes. Duke pasur parasysh kushtet e vështira brenda Gulagëve, nuk është çudi që atje vdiqën mijëra njerëz. Rreth 10 për qind e të burgosurve në Gulagë vdisnin çdo vit, dhe në total 1.5 milionë njerëz vdiqën ndërsa ishin të burgosur në kampet sovjetike të punës.

Në fillim të viteve 1950, Stalini po përgatitej të burgoste edhe më shumë njerëz në Gulagë. Aiurdhëroi ndërtimin e 4 kampeve të reja, në pritje të një spastrimi të dytë të madh, gjatë të cilit kishte planifikuar të godiste hebrenjtë sovjetikë. Por pak kohë pasi diktatori arrestoi disa mjekë të Kremlinit, vdiq në marsin e vitit 1953.

Me vdekjen e tij filloi të mbyllej epoka e Gulagëve. Miliona njerëz u liruan nga Gulagu pas vdekjes së Stalinit. Pesë vjet më vonë, në vitin 1958, Nikita Hrushovi filloi zbatimin e politikës së “de-stalinizimit”. Por kjo nuk do të thoshte se Gulagët u zhdukën plotësisht.

Ato vazhduan të ekzistojnë edhe për rreth 30 vjet të tjera. Në vitet 1970–1980, kampet në mbarë Bashkimin Sovjetik mbanin kriminelë, aktivistë të demokracisë dhe nacionalistë anti-sovjetikë. Madje në vitin 1972, u hapën disa kampe të reja për të burgosur agjitatorët anti-sovjetikë, përfshirë shkrimtarë, poetë, disidentë dhe priftërinj.

Shoqëria sovjetike nuk ishte e gatshme të përballej me atë që kishte ndodhur. Kur shkrimtari rus Aleksandër Solzhenicin botoi romanin “Arkipelagu Gulag” në vitin 1973, ai e humbi shtetësinë sovjetike dhe u detyrua të largohej nga vendi, për t’u rikthyer vetëm në vitin 1994, disa vjet pas rënies së Bashkimit Sovjetik.

It was not until the late 1980s that Soviet leader Mikhail Gorbachev began to officially end the Gulag system . Perhaps because his grandparents had been victims of forced labor camps. But what did the Gulag actually achieve ? Did all that forced labor industrialize the Soviet Union , as Stalin had hoped ?

Yes and no. Projects like the “ Dead Road ” and a high-speed railway line to Sakhalin Island were suspended shortly after Stalin’s death. Others, like the White Sea-Baltic Canal, were completed – but ran into problems almost immediately after completion.

In general, many modern historians do not believe that the Gulag had a significant impact on the economy of the Soviet Union. It seemed to function as an effective way to punish Stalin's real and imagined enemies , and to prevent any possible dissent./ bota.al



Happening now...

Want to read more news

ideas

top

Alfa recipes

TRENDING

services

  • POLICE129
  • STREET POLICE126
  • AMBULANCE112
  • FIREFIGHTER128