An absurd proposal for Berisha and from Berisha

The proposal is the one that asks Berisha to continue to lead his political formation of the DP Reestablishment, but coming up with another candidate for prime minister.
It has been circulating for a few weeks, initially within the ranks of Reestablishment itself, mostly quietly, by MPs and former mayoral candidates who lost in the May 14 elections. Then from some MPs who have not joined Foltores, but at first they were enthusiastic or have come to cool with the official Democratic Party.
In itself, this proposal expresses the increased frustration within the ranks of Reestablishment after the May 14 elections, in which the clear prognosis that Berisha would lose deeply, as he did, was confirmed. Not only because of the sanction, but also because his winning political cycle is closed.
Lacking the political courage to ask him to resign, or restrained by personal relations with him, or for other reasons, but aware of what awaits the Reestablishment and the opposition as a whole if deep changes are not made, some realistic MPs around Berisha wanted and wants to convey to him the message of a gentle retreat or retreat: Keep the party, leave the prime minister!
Ideja apo propozimi u ka ardhur përshtat deputetëve neutralë, të cilët janë prej kohësh hem në pritje, hëm në kërkim të një zhvillimi që do t’u lejonte bashkimin me pjesën e madhe të PD-së pa dilemat apo pengesat e llojllojshme të kalimit pa kushte të vijës ndarëse, që është sanksionimi amerikan i zotit Berisha. Në gjykimin e tyre, renoncimi publik i këtij të fundit nga konkurrimi për postin e kryeministrit me gjasë do ta hiqte apo zbehte vijën ndarëse.
Të ëndërrosh është mirë. Të shohësh ëndrra me sy hapur jo dhe aq. Ti kërkosh një politikani që udhëheq partinë të mbajë një tjetër përbri tij si kandidat për kryeministër, apo të premtojë se do t’ja lerë një tjetri karrigen e kryeministrit nëse i fiton zgjedhjet, është absurde, infantile, ikje nga vullneti i shprehur i zgjedhësve, shkelje e këtij vullneti. Në sistemin e zgjedhjeve pluraliste, siç është edhe vendi ynë, kryetari i partisë që është alternativë e pushtetit konkurron automatikisht për postin e kryeministrit. Ai paraqet një program, ai premton, ai merr përgjegjësinë, ai nënshkruan përmes votës marrëveshjen me zgjedhësit.
Është tjetër gjë kur fragmentimi i spektrit politik apo lojërat e intrigat e pamundësojnë uljen e tij në karrigen e kreut të qeverisë. Por edhe kur opozita apo pala fituese përbën një ansambël pluralist subjektesh, kryetari i partisë së madhe ka gjithnjë tagrin të jetë kryeministër. E gjithë kjo është çështje e përgjegjësisë elementare, që zbatohet në çdo vend demokratik të Europës.
Shumë-shumë rrallë ndodh që ndonjë personazh i rrethanave autentike, siç është rasti i Pepe Grilos në Itali, themeluesi i lëvizjes së Pese Yjeve, të startojë një lëvizje politike dhe vetë të qëndrojë në rolin e një ajatollahu, pa u zgjedhur as deputet. Edhe kjo për pak kohë, pasi sot lëvizjen e Pesë Yjve e drejton me titull të plotë ish kryeministri Konte.
Berisha, me siguri, do të ketë nënqeshur me propozimin hibrid në fjalë. Nuk ka folur, duke e lënë të nënkuptohet qëndrimin e tij. Fitorja përmes një tjetri nuk i ka funksionuar në ditë të mira e jo më në ditë të këqija si tani. Më mirë drejt e drejt: ose më votoni t’ju qeveris, ose më duroni, këtu do më keni sa të jetë shkruar. P
or ditët e fundit tha edhe Berisha fjalën e tij. Tha: “Nëse shqiptarët votojnë masivisht Sali Berishën për kryeministër, çdo demokrat do t’i nënshtrohet votës. Asnjeri nuk mund ta kundërshtojë votën masive për mua, ta zëmë”. Pra pasi të jetë shpallur fitues i zgjedhjeve kombëtare në krye të Rithemelimit apo si do të quhet formacioni i tij në vitin 2025, Sali Berisha premton se do të shkojë të votohet edhe nga anëtarësia e PD-së, a duhet të jetë kryeministër apo jo! I bindur se asnjëri nuk mund ta kundërshtojë votën masive të elektoratit të gjerë. Sigurisht!
Pse duhet ta kundërshtojë po të jepej vërtetë! Dhe pse duhen bërë këto zgjedhje të vogla pas zgjedhjeve të mëdha? Një nga mënyrat për të nxjerrë në pah absurditetin e një ideje është ta çosh në ekstrem, në sarkazëm.
I gjithë ky skeç në pikun e vapës së qershorit kishte për qëllim të “kapte” një pikë “të përbashkët” të Berishës me Gazmend Bardhin i cili kishte deklaruar, për kush e di të satën here, se nuk bashkohem më Berishën nëse ai do të jetë kandidat për kryeministër në zgjedhjet e vitit 2025. Bardhi, siç dihet është në mosmarrëveshje kohët e fundit me grupin e PD-së zyrtare për shkak të kundërshtive për mënyrën e organizimit të zgjedhjeve në parti.
Gjithnjë i vëmendshëm ndaj zhvillimeve në PD-në e vulës, siç e quan, Berisha i pret si ujët e pakët grindjet atje. Me këtë rast mendoi të prodhonte një lajm që shkonte në hullinë e diversionit dhe “hapjes” ndaj kujtdo që jep shenja se nuk shkon mirë apo mund të largohet nga grupi tjetër. Është një nga kartat e tij të njohura për të mbajtur radhët e veta. Ata po vijnë, ju nuk keni pse ikni! I ka funksionuar deri në 14 maj. Por nuk do ti funksionojë më.
Në funksion të mbajtjes së radhëve edhe diskuri komik i fitores, a thua se gjithçka është në vijë, fitorja është e sigurt, ka vetëm një problem: ta mbajë vetë Berisha apo t’ja delegojë një tjetri postin e kryeministrit! Por edhe për ketë do të shprehen demokratët! Pas zgjedhjeve! Pasi te jetë shprehur elektorati mbarë! O tempora, o mores.
Deputetët që propozojnë ndarjen e postit të kryetarit të partisë nga ai i kryeministrit i ka zënë halli. E dinë se me Berishën nuk fitohet. Por nuk ia thonë dot troç të largohet. I bien pragut të dëgjojë dera. Është një situatë e bllokuar, në zgjatjen e së cilës, ndodh ajo që interesi personal i secilit deputet a politikan opozitar fillon e eklipson interesin e madh.
Beyond fables or small maneuvers, one thing is and should be clear for the opposition archipelago in this period: Re-establishment does not win, without Re-establishment it is not won. This is where the entire opposition machinery has stalled. Not hiding behind the finger, but the withdrawal of Berisha would create the premises for unification in a unique subject with free, equal and democratic elections. Nothing else. Otherwise, the solution that remains is for the war within the species to cease and each opposing entity to work hard to grow into itself. The opposition people are the majority in Albania, but their vote is not all in the box.
Happening now...
83 mandates are not immunity for Rama's friends
ideas
top
Alfa recipes
TRENDING 
services
- POLICE129
- STREET POLICE126
- AMBULANCE112
- FIREFIGHTER128
