Why is Trump "devaluing" the dollar against the euro?

2025-07-29 21:05:06 / EKONOMI&SOCIALE ALFA PRESS
Why is Trump "devaluing" the dollar against the euro?

In God we trust. To simplify it, we can say: God help us. They have printed this sentence for more than 160 years on the one-dollar bill, which is, along with the flag, the true symbol of American unity and also the unit of measurement of the globe. Donald Trump wants to change the rules of the game: from the dollar that measures the world, to a world adapted to the dollar. For this reason, he is fighting globalization with tariff attacks to restore areas of influence, removing the rug from under the feet of the Chinese – his real opponents – who have benefited greatly from the American currency and who have borne the burden of regulating transactions while producing in yuan.

The twist that the MAGA (Make America Great Again) leader is giving to the US is expressed through tariffs (threats, withdrawals): the last chapter is about Europe supposedly "benefiting" from an additional 10% tariff, but the real challenge is with the dollar.

Stephen Miran, a heretical economist, has defined it this way: to make America great, you need a weak dollar. According to him, the fact that the dollar is the world's reserve currency is a double whammy: it keeps it constantly overvalued and curbs the export of American industries. Therefore, according to him, having a weaker dollar will increase the well-being of those who live from exports, especially to China: super Americans will sell more cars, steel, agri-food products, fashion and everything else, than before.

In May, the trade balance had a deficit of 71.5 billion dollars: exports fell to 279 billion, while imports remained stable at 350.5 billion dollars. This means, by the end of the year, a trade deficit of one trillion dollars, fewer jobs, less fiscal revenue and more debt. To solve this, Miran emphasizes the need for a depreciation of the dollar by up to 25 percent, relying on the fact that for energy and many raw materials, the United States has sufficiency.

The Nobel Prize winners' recipe for skepticism is yielding some results: GDP is growing by 3.8 percent against forecasts of 2.2 percent, 147,000 new jobs were created in June, and inflation (thanks precisely to the weak dollar) remains stable at 2.4 percent, with Wall Street breaking all records. Miran suggests to Trump – and this explains the US president's movements at NATO headquarters – that the superdollar has been built through the role that the United States has taken on as "guardian of the world": it is therefore necessary for America to reduce its military commitment.

Pas taksave doganore, pas deklarimit të paaftësisë për të paguar borxhet nga aleatët për mbrojtjen, pas zhvlerësimit të vazhdueshëm të dollarit, duhet të arrihet një marrëveshje, e cila përfshin edhe Kinën, për të rregulluar sistemin monetar global. Një “Bretton Woods 5.0”: ashtu si në vitin 1971 kur Nixon shpalli të parevlefshëm konvertimin e dollarit në ar, Trumpi me marrëveshjen e Mar-a-Lago do të donte të shpallte se dollari nuk është më monedha e botës.

Ka një precedent: është marrëveshja e Plaza-s – plot 40 vjet më parë – që Ronald Reagan e arriti me atëherë G5-ën (Franca, Gjermania, Japonia, Britania e Madhe) për një zhvlerësim të dakordësuar të dollarit. Kundërshtimet ndaj kësaj strategjie janë të shumta. Nobelisti Paul Krugman e ka hedhur poshtë si një pamflet tezën e Miranit, të paraqitur në librin “Udhëzues për Ristrukturimin e Sistemit Global të Tregtisë” (User’s Guide to Restructuring the Global Trading System), duke thënë se nuk ka asnjë mundësi për një marrëveshje të ngjashme sot. Barry Eichengreen, në Financial Times, ka vërejtur: “Mbizotërimi i pandërprerë i dollarit nuk është rastësi – Amerika vlen sa një e treta e PBB-së globale dhe rregullon transaksionet financiare – është forca reale e marrëdhënieve që kanë SHBA-të”.

Por Trumpi nuk heq dorë: siç tha njëherë në Zyrën Ovale duke qortuar Volodymyr Zelenskin:

“Ti ke armët, unë kam kartat bankare”, që do të thotë fuqinë financiare.

Udhëheqësi i MAGA-s, sidoqoftë, ka nevojë për një Rezervë Federale të bindur, prandaj e kritikon Jerome Powell-in që drejton Bankën Qendrore (i ka mbetur edhe një vit mandat) sepse ndjek një kurs të kundërt me atë të Trump-it. Nëse plani për të rritur prodhimin amerikan përmes një dollari të dobët që nxit eksportin – dhe nëpërmjet kombinimit zhvlerësim + tarifa doganore për të frenuar importin – realizohet, presidenti amerikan ka nevojë për mbështetje për zhvillim përmes normave shumë të ulëta të interesit, të cilat do të stimulojnë konsumin dhe investimet e brendshme.

Dhe këtu ndodhemi në zemrën e “Trumponomics”. Me miratimin e “Big Beautiful Bill” (Buxheti Madhështor!), presidenti do të ulte taksat për shtresën e mesme – atë që u dëmtua nga rënia e industrisë në zonat e ashtuquajtura Rust Belt, ku dikur ndodheshin fabrikat e mëdha, të përshkruara nga JD Vance në “Elegjia Amerikane”, libri që i dha atij postin e zvpresidentit. Por borxhi publik ka kaluar tashmë 40 mijë miliardë dollarë! Trump ka nevojë të shesë bono (obligacione), dhe për këtë arsye Powell nuk do t’i ulë normat e interesit.

Por një tjetër ekonomist “heretik” dhe aleat i Trump-it, Peter Navarro, shpall: “Për taksat doganore dhe dollarin nuk ka negociata, po ua faturojmë të tjerëve atë që për shumë kohë na është faturuar neve.”

Navarro për Elon Musk është një idiot dhe, për të thënë të vërtetën, ka disa sjellje të çuditshme: shkruan ese nën pseudonimin Ron Vara për të lavdëruar vetë studimet e tij. Megjithatë, një gjë amerikanët e kanë kuptuar mirë: “Vetëm kinezët mund të kthejnë një djep në një armë vdekjeprurëse, baterinë e një celulari në një copëz që të shpon zemrën.”

Prandaj America First është e bindur se mini-dollari është arma vdekjeprurëse kundër rivalëve tregtarë dhe papunësisë.

Zhvlerësimi i dollarit të gjelbër nuk ka sjellë probleme për pjesën tjetër të botës. Ai ka humbur rreth 13% ndaj euros që nga fillimi i vitit, dhe ky indeks është rritur pavarësisht tarifave doganore. Kina po përpiqet të reagojë ndaj mini-dollarit duke zhvlerësuar renminbin, monedhën e saj që synon t’ua imponojë të gjitha vendeve të BRICS-it për të zhvilluar një mënyrë alternative pagese për lëndët e para (nga mineralet e rralla tek produktet bujqësore) në qarkun Afrikë – Amerikë Latine – Azia Juglindore – Rusi.

Por samiti i fundit para tre javësh në Brazilia dështoi keq: nuk ishin të pranishëm as Xi Jinping dhe as Putin.

Evropa dhe veçanërisht Banka Qendrore Evropiane, të pasigurta, qëndrojnë duke vëzhguar.

Nga Sintra, ku në fund të qershorit u mblodhën bankierët qendrorë, Christine Lagarde konfirmoi se për normat e interesit janë të mundshme ulje të mëtejshme sepse inflacioni po qëndron rreth 2%, por ajo duket e paaftë për të përballuar skenarin e ri të mini-dollarit, që ka vetëm një përparësi: bën evropianët të paguajnë më pak për naftën, gazin dhe lëndët e para, por u dëmton eksportet; kjo do të thotë të shkohet drejt deflacionit, drejt më pak vendeve të punës dhe më pak investimeve. Dhe gjithashtu më pak turistë.

Një ngadalësim i ciklit ekonomik tashmë është i dukshëm në Francë dhe Gjermani. Guvernatori i Bankës së Italisë, Fabio Panetta, propozon eurobonde për të përballuar shokun e tarifave dhe të mini-dollarit. Ideja është e njëjtë me atë që qarkullon në Komisionin e Ursula von der Leyen, për të përdorur pjesë të fondeve të PNRR për të zbutur goditjen ndaj prodhimit. Por deri tani BQE-ja nuk është treguar aspak e shqetësuar për të balancuar kursin euro-dollar, as për të pasur një politikë monetare.

Instrumenti kryesor për ta bërë këtë është ulja e normave të interesit, edhe me koston e rritjes së inflacionit, duke bindur edhe gjermanen kokëfortë Isabel Schnabel – që në Bankën Qendrore Europiane luan rolin e rojes pranë Christine Lagarde – se ky është drejtimi i duhur.

Edhe vetë Jerome Powell, në përgjigje ndaj Trump-it, ka deklaruar se nëse nuk do të kishte “luftë tarifore”, ai do ta kishte ulur normën bazë të interesit amerikan prej kohësh.

Pra, bëhet fjalë për një betejë të vërtetë, të ashpër dhe shumë të gjatë që po zhvillohet rreth “kartëmonedhës së gjelbër”.

And to explain this, the real data is clear: the dollar, in fact, is the world currency: out of about 12,400 billion in foreign exchange reserves in the world, almost 7,000 billion are in dollars (the euro is worth only 2,200 billion, while the Chinese currency is only 0.25 billion!) and also in international interbank payments, the dollar is used for over 50% of transactions (the euro for 22%, the yuan for 3.8% together with the yen).

Therefore, it is true what Trump says when he warns governments about tariffs: "You don't have the cards." / Panorama Italia – Bota.al

Happening now...