For the politically immoral

2023-09-07 10:00:13 / EDITORIAL NGA NAMIR LAPARDHAJA

For the politically immoral

Those who think that morality, virtue, truth and coherence are part of religion and not the political sphere or life activity, except to support their chameleonism, not inherent arguments of the philosophical plane or of political historicism.

The only philosophers who come to 'help' them with their behavior are Nietzsche and Marx. For these two, morality is a tool to control the masses and keep the individual enslaved.

Nietzsche 'invented' the Supernatural, emphasizing strength and power, while Marx dreamed of a working-class revolution that would create a new form of morality and virtue.

It is known that both are inspirations and inspirations of Nazism and Communism, two of the murderous ideologies of the 20th century.

For the ancient Greek philosopher Socrates, only the moral and virtuous can govern well.  

For his disciple, Plato, the best government is that led by "philosopher kings", who are virtuous and learned.

For Aristotle, government should be directed by "a virtuous class".

For the Roman philosopher, Seneca, "virtue is the foundation of all good life". For him, a good politician is not only to rule, but also to educate and help citizens to develop their virtues.

For Ceicero, virtue and morality are essential for good government and for the stability of the state. According to him, justice and law are related to morality and virtue.

Për Mark Aurelius-in, virtyti dhe arsyeja janë të rëndësishme në udhëheqjen e mirë dhe në jetën e një individi.

 Për Shën-Agustinin, morali dhe e mira janë të nevojshme në një botë të rënuar dhe të pasigurt.

Për Thomas Akuinin, qëllimi i politikës nuk është vetëm e mira e përgjithshme dhe mirëqenia materiale, por edhe zhvillimi moral dhe shpirtëror.

Për Dekartin, dija ka për qëllim të krijojë një sistem të qëndrueshëm të vlerave dhe të veprimit moral, sepse ai i sheh virtytet si ndihmuese për të jetuar një jetë të mirë dhe për ta kuptuar botën në mënyrë racionale.

Për Hobsin, morali dhe virtyti janë të rëndësishme, sepse ndihmojnë në mbajtjen e rendit dhe të stabilitetit social.

Madje, edhe për Makiavelin, i cili shpeshherë përmendet dhe argumentohet me të për veprimet amorale në politikë, ‘një udhëheqës i suksesshëm duhet të jetë i aftë të fitojë dhe të ruajë ‘mirënjohjen’ e popullit, gjë që mund të kërkojë një lloj ‘virtyti’ në sensin e aftësisë për të udhëhequr në mënyrë të efektshme dhe për të marrë vendime të mençura’.

Për Monteskienë, virtyti është një element i rëndësishëm i sistemit të bazuar në pjesëmarrjen e qytetarëve. Ai ka besuar se virtyti në politikë është i lidhur ngushtë me strukturat dhe format e qeverisjes. Sipas tij, një qeverisje e suksesshme dhe një shoqëri e drejtë janë të mundura vetëm nëse ka një ndërlidhje të mirëfilltë të moralit dhe të politikës.

Për Hegelin, morali dhe virtyti janë pjesë integrale e një sistemi të drejtë politik dhe shoqëror, dhe se roli i shtetit është të ndihmojë në realizimin e këtyre idealeve.  

Për Tocquevillin, morali dhe virtyti janë elemente kyçe për funksionimin e suksesshëm të një demokracie.

Për Russell-in, virtyti dhe ndershmëria në politikë janë për t’u vlerësuar, ndërsa ka kritikuar politikanët që përdorin taktika të rreme dhe manipulative për të fituar apo ruajtur pushtetin.

Siç shihet, morali, virtyti, e vërteta, e ndershmja, nuk i takojnë vetëm kishës, xhamisë apo sinagogës. Politika nuk është vetëm ‘realiste’, por edhe e bazuar në disa vlera të qenësishme metafizike.

Although the philosophers named, and many others, have spoken at length on the subject of morality and virtue, I telegraphically selected only a portion of them to show that amorality in politics has only this name, though you may hide behind the leaf of the fig.

 

Happening now...

ideas