The personalistic regime, even the society in search of names

2023-05-29 12:17:09 / IDE NGA IRENA BEQIRAJ

The personalistic regime, even the society in search of names

"The only enemy is Rama". Oh, if only it were so! We are far from the stage where one person is the only enemy of the development of society.
Clearly and openly we are now officially in a spiral, even more difficult than the one-party regime, today we are under the regime of personalist autocracy.

For a long time, researchers lumped all non-democratic regimes together. In the last 20 years, political science has recognized that there is great variation in the different types of autocratic regimes.

One-party regimes, as we see in Vietnam or China similar to communist Albania or military regimes, in Myanmar or Pinochet's Chile, behave very differently from personalist regimes.

In personalist regimes we have a single leader whose decisions are unlimited, we have a single individual who determines every policy, every decision, determines the people in the parliament, in the government and indirectly everywhere else.

Venezuela e Hugo Chávez, Turqia , Hungaria jane autokraci personaliste . Shqipëria e sotme, në cdo entitet I saj, që nga partitë politike deri tek universitetet është shembulli ekselent i regjimit personalist. Historia tregon se autokracitë personaliste priren të jenë më të korruptuara. Ato priren të kenë ekonomi më të paqëndrueshme, rentiere, me produktivitet të ulët edhe pa inovacion. Prsh 100 kompanitë më të mëdha në Shqipëri , ushtrojnë aktivitetin e tyre në tregeti, shërbime koncesionare, ndërtim të veprave publike , me pak ose aspak lidhje me teknologjinë edhe inovacionin . Në këte menyrë vendet nen regjimet personaliste priren të rriten më ngadalë se sa regjimet e drejtuara nga ushtria dhe regjimet njëpartiake.

E keni vene re sado modestë, idealistë, të shkolluar, të ndjeshëm ndaj ligjit edhe qeverisjes së mirë i kemi zgjedhur udhëheqësit, sapo ata kanë mbërritur në majën e pushtetit, gjithçka është zhdukur si me magji.

As pakënaqësia e shfaqur ndaj liderëve dhe njerëzve në pushtet, nuk na ka siguruar që pasardhësi do të jetë i imunizuar ndaj grrumullimit absolut te pushtetit. Pavarësisht profesionit artist, ekonomist, jurist, mjek apo inxhinier, pavarësisht prejardhjes nga jugu apo veriu, pavarësisht karakterit bajraktar, apo të djalit modern të bulevardit, pavarësisht se kur nuk kanë qenë në pushtet, kanë shfaqur vizionin, përultësinë, idealet e burrave të shtetit, liderët te gjithe pa perjashtim kane përfunduar në pushtetarë të rëndomtë .

Vendet ku ka lulëzuar autokracia personaliste kanë një karakteristikë të përbashkët, mungesën e sistemeve të cilat duhet të kufizonin monopolizimin e pushtetit, duhet të minimizonin diskrecionin dhe të rrisnin llogaridhënien.

Në mungesë të këtyre sistemeve arkitektët mjeshtra të ngritjes së regjimeve personaliste herët a vonë korrin cfarë mbollën. Ndërsa liderët e rinj të ngritur rrishtazi pa më të voglin ndryshim ,e pa pike ndroje, do mbijetojnë duke e kthyer funksionimin e këtij regjimi në art. Edhe per ta bere kete rruga është e shkruar . Në shoqeri si jona ku zgjidhja akoma kërkohet tek emrat e humanëve që na kanë drejtuar drejtojne apo pretendojnë të na drejtojnë , regjimi personalist do vazhdoje te mbizotroje.

While science tells us the complete opposite. Humans without exception have been influenced and will continue to be influenced by the substance that emits in their brains "brilliant" absolute power by setting up personalistic regimes. The society must by all means impose the construction of systems, which limit their power, reduce discretion in decision-making and increase accountability, as the only possibilities that ensure integrity in the execution of power.