FLASH NEWS
“You too, Brutus?” / Was Brutus a heartless traitor, or a courageous liberator?
2025-02-24 15:01:04 / MISTERE&KURIOZITETE
Famous for his role in the assassination of Julius Caesar, was Brutus a heartless traitor, or a courageous liberator?
Famous for his role in the assassination of Julius Caesar, was Brutus a heartless traitor, or a courageous liberator?
The Junia clan was one of the most prominent and important families in Rome from the early days of the Republic. Members of this family were often elected to the consulship, the highest state position, and were appointed dictators in times of crisis.
One of the founding legends of the Republic tells of a member of this family, Lucius Junius Brutus, who overthrew the last king of Rome in the 6th century BC and established the constitutional order of the republican system. When Marcus Junius Brutus, his successor, was born in 85 BC, there were high expectations that he too would rise to the pinnacle of power.
In the republican system, power was shared among the large families of the Roman patrician class, through elections for various political offices and the influence of the Senate.
The republic was designed to ensure that no one person could amass all the power of a king – two consuls shared power each year, each serving for only a single year. Each family competed for the honor of having a consul, which meant that power passed regularly from one family to another, avoiding its excessive concentration.
This system worked well as long as Rome was a small state, but by the 1st century BC, the Romans had begun to rule vast territories across the sea. This forced them to create large armies to conquer new territories and maintain control over lands already conquered.
The generals of these powerful armies gained great military power, political influence, and extraordinary wealth from military campaigns. In 88 BC, one of these commanders, Lucius Cornelius Sulla, marched on Rome to crush his political rivals and restructure the state.
Then, Gaius Marius led his troops into the city. Every time Rome fell to a new ruler, his political opponents risked being killed. Roman politics had always been dangerous, but now it had become a life-and-death struggle.
Into this new world of perpetual political violence was born and raised Marcus Junius Brutus. He knew that his father had been a target for assassination by Sulla, although he managed to survive. However, he was later killed while supporting a revolt against Sulla's supporters.
Qarkullonin thashetheme se babai i vërtetë i Brutit ishte në të vërtetë dikush që më vonë do të bëhej një nga romakët më të shquar të kohës – Juli Cezari. Megjithatë, kjo është e pamundur, pasi Cezari do të kishte qenë vetëm 15 vjeç kur Bruti lindi. Megjithatë, ai kishte një marrëdhënie të ngushtë me nënën e Brutit, Servilian, më vonë në jetë, dhe padyshim e favorizoi Brutin kur u bë një figurë e fuqishme.
Pas luftërave civile midis Sullës dhe Mariusit, u bë e qartë se forca ushtarake ishte tashmë baza e vërtetë e pushtetit politik. Më ambiciozët nga pasardhësit e familjeve fisnike filluan të ndjekin karriera ushtarake për të forcuar pozitat e tyre në shoqëri.
Një nga më të suksesshmit në këtë aspekt ishte Pompeu, i njohur në histori si Pompeu i Madh, për pushtimet e tij të shpejta në Lindjen e Afërt. Një tjetër figurë e shquar ishte Marcus Licinius Crassus, një nga komandantët e ushtrisë së Sullës, i cili përdori pozicionin e tij për të krijuar një pasuri të pallogaritshme.
Ndërkohë, Juli Cezari ishte një fisnik i ri premtues, por pa burimet e Pompeut ose Crassusit. Për të ecur përpara në politikë, ai kishte nevojë për mbështetjen e tyre.
Në vitin 60 p.e.s., u bë e qartë se Senati po bllokonte Pompeun nga marrja e pozicioneve ushtarake që ai dëshironte, dhe po pengonte Crassusin nga reformat financiare që ai kërkonte. Të dy i ishin kundërvënë njëri-tjetrit, për shkak të rivalitetit personal.
Por kur Cezari u zgjodh konsull në vitin 59 p.e.s., të dy vendosën ta mbështesnin për interesat e tyre politike. Kjo krijoi një mundësi për Cezarin, dhe të tre ranë dakord të bashkëpunonin, duke formuar atë që u bë i njohur si Triumvirati i Parë. Së bashku, ata përdorën pushtetin për të ndihmuar njëri-tjetrin në arritjen e qëllimeve.
Pas përfundimit të mandatit të tij si konsull, Cezari u emërua guvernator i Galisë dhe përdori këtë pozicion për të pushtuar një pjesë të madhe të asaj që sot është Franca moderne.
Bruti dhe Lufta për Pushtet në Romë
Cezari dërgoi lajme në Romë për fitoret e tij të guximshme në Gali dhe fitoi mbështetjen e popullsisë duke shpërndarë para për të blerë besnikërinë e tyre. Gjatë kësaj periudhe në Gali, ai i ofroi Brutit një pozitë në stafin e tij, por Bruti e refuzoi.
Bruti nisi karrierën e vet politike në Romë duke punuar si ndihmës i Katonit, i cili ishte emëruar guvernator i Qipros, dhe u dallua për efikasitetin e tij. Pasi u kthye në Romë, Bruti u vu në krye të mbledhjes së monedhave të reja. Disa prej tyre u stampuan me emrin e Brutit, duke bërë që njerëzit të familjarizoheshin me të. Në vitin 53 p.e.s., në moshën vetëm 32 vjeçare, Bruti u zgjodh senator.
Triumvirati dhe përplasjet politike
Senati, megjithëse shumë prej anëtarëve të tij kishin arritur në pozitat e tyre falë Triumviratit, nuk e pranoi lehtësisht ndikimin e Cezarit, Crassusit dhe Pompeut mbi shtetin.
Triumvirati filloi të shpërbëhej pas vrasjes së Crassusit në një luftë kundër Parthëve, si dhe pas vdekjes së Julias, vajzës së Cezarit dhe bashkëshortes së Pompeut.
U bë e qartë se ose Cezari, ose Pompeu do të sundonin Romën, dhe çdokush duhej të zgjidhte njërën anë. Bruti kishte qenë kundër Pompeut për një kohë të gjatë, ndoshta duke kujtuar se si ai kishte vrarë të atin. Por kur Cezari marshoi drejt Romës me legjionet e tij galike, Bruti u rreshtua me Pompeun, duke e parë atë si përfaqësuesin legjitim të Republikës.
Një luftë e përgjakshme midis Cezarit dhe Pompeut përfundoi me Cezarin si autoritetin e vetëm në Romë dhe vdekjen e Pompeut, së bashku me shumë senatorë që ishin të lidhur me Brutin.
Bruti u fal pas betejës së madhe të luftës civile, dhe sipas Plutarkut, Cezari ishte i lumtur për mbijetesën e tij dhe e bëri një nga miqtë e tij më të nderuar.
Në vitin 44 p.e.s., Cezari u vetëshpall diktator i përjetshëm, duke marrë pushtete të gjera për të “mbrojtur Republikën”. Bruti e pranoi faljen e Cezarit, por nuk iu nënshtrua plotësisht rendit të ri. Ai u divorcua nga gruaja dhe u martua me vajzën e Katonit, njërit prej kritikëve më të ashpër të Cezarit. Megjithatë, pavarësisht se mund të shihej si një kundërshtar i Cezarit, diktatori e zgjodhi Brutin për një post të lartë shtetëror.
Romakët e shihnin titullin “mbret” si një fyerje ndaj gjithçkaje që përfaqësonte Republika. Edhe pse Cezari nuk e shpalli veten mbret, romakët e kuptuan se ai kishte të gjitha fuqitë e një mbreti.
Në muret e qytetit nisën të shfaqeshin grafite që bënin thirrje për vrasjen e Cezarit. Madje, në statujën e Brutit të parë, i cili kishte dëbuar mbretin e fundit të Romës, u gdhend fraza: “Oh, sikur të të kishim tani, Brutus!”
Gjithashtu, Bruti gjente shënime pranë shtratit të tij, ku e pyesnin nëse po flinte, duke lënë të kuptohet se ekzistonte një dëshirë për të çliruar Romën nga Cezari.
Një konspiracion filloi të formohej mes senatorëve që donin të rikthenin kohët e vjetra të Republikës, kur Senati kishte pushtet dhe nuk ishte nën urdhërat e një individi të vetëm. Nuk dihet saktësisht se kush e nisi komplotin, por shumë shpejt ai u përqendrua rreth Brutit, për shkak të ndikimit dhe emrit të tij. Dukej se kërkohej që një Brutus tjetër të dëbonte edhe një “mbret” tjetër nga Roma.
Rreth 60 senatorë u bashkuan me komplotin dhe vendosën të sulmonin më 15 mars – dita e njohur si Idet e Marsit. Kur Cezari hyri në Senat, ai u rrethua dhe u godit me thika nga senatorët, të cilët e quanin veten “çlirimtarë”. Ata i kishin fshehur armët nën togat që mbanin veshur.
Cezari u godit 23 herë me thikë. Sipas legjendës, kur ai pa Brutin midis atentatorëve, ai tha: “Edhe ti, bir?” (Et tu, Brute?), frazë që është bërë e famshme nga tragjedia Juli Cezari e Shekspirit. Cezari vdiq te këmbët e statujës së rivalit të tij, Pompeut të Madh.
Pas vrasjes së Cezarit, Bruti doli për të folur në Senat, por senatorët që nuk ishin pjesë e komplotit u larguan në panik. Kur komplotistët ecën nëpër rrugët e Romës me thikat e përgjakura, duke shpallur rikthimin e Republikës, populli i shihte në heshtje. U bë e qartë se nuk kishte përkrahje popullore për atë që kishin bërë.
Perhaps the people realized that killing Caesar would not end the political chaos. The conspirators had decided to kill only Caesar, but not his supporters. Mark Antony, one of Caesar's most powerful commanders, had his legions and could use them to fight the conspirators. A new civil war was inevitable and promised to be very bloody.
Brutus fled east to raise money and an army to fight Mark Antony and Octavian, Caesar's adopted son. At the Battle of Philippi in 42 BC, Brutus' forces were destroyed by the armies of Antony and Octavian. Left with no choice, Brutus committed suicide.
Other conspirators were pursued and killed by Antony and Octavian, who divided the Roman world between them. However, as had happened before, two men could not share power forever. After a final civil war, Octavian, who took the name Augustus, defeated Antony and declared the birth of the Roman Empire.
Brutus' role in Caesar's assassination has divided historical opinion. Some saw him as a champion of freedom. Others saw him as history's greatest traitor.
In Dante's Inferno, Brutus is placed in the lowest levels of Hell, along with Cassius (his accomplice) and Judas, the traitor of Christ. / bota.al
Happening now...
America may withdraw from Europe, but not from SPAK
Nga Gentian Gaba
ideas
top
Alfa recipes
TRENDING 
services
- POLICE129
- STREET POLICE126
- AMBULANCE112
- FIREFIGHTER128