Endokanibalizmi: Rituali i çuditshëm i konsumimit të mishit të njeriut

20 Maj 2023, 15:24 / AKTUALITET ALFA PRESS

Endokanibalizmi: Rituali i çuditshëm i konsumimit të mishit
Endokanibalizmi është një praktikë kulturore që përfshin konsumimin e mishit të njeriut nga anëtarët e një komuniteti. 

Ndërsa mund të duket tronditës dhe madje i neveritshëm për të huajt, endokannibalizmi është praktikuar nga shoqëri të ndryshme gjatë historisë dhe ende vërehet në disa pjesë të botës sot.

Origjina e endokanibalizmit nuk është kuptuar mirë, por mendohet se është shfaqur si një mënyrë për të nderuar dhe kujtuar të vdekurit.

Në disa kultura, konsumimi i mishit të anëtarëve të familjes së vdekur shihet si një mënyrë për të përfshirë thelbin e tyre në trupat e të gjallëve dhe për të ruajtur kujtimet e tyre.

Besohet gjithashtu se është një mënyrë për të treguar respekt për të ndjerin dhe për të siguruar që shpirtrat e tyre të kalojnë paqësisht në jetën e përtejme.

Pavarësisht rëndësisë së tij kulturore, endokannibalizmi është një praktikë shumë e diskutueshme dhe ka qenë subjekt i një shqyrtimi dhe kritike intensive.

Në këtë artikull, ne do të gërmojmë më thellë në historinë dhe rëndësinë kulturore të endokannibalizmit dhe do të eksplorojmë disa nga pyetjet etike dhe morale që dalin nga kjo praktikë.

Rrënjët historike të endokanibalizmit

Endokanibalizmi nuk është një fenomen i ri dhe është praktikuar nga kultura të ndryshme gjatë historisë.

Një nga shembujt më të njohur është populli Fore i Papua Guinesë së Re, të cilët praktikonin një formë endokannibalizmi të njohur si "gostitë mortore".

Fore besonin se konsumimi i mishit të të dashurve të tyre të vdekur do t'i nderonte ata dhe do të siguronte që shpirtrat e tyre të mbeteshin me të gjallët.

Një shembull tjetër i endokanibalizmit mund të gjendet në qytetërimin Aztec të Meksikës së lashtë.
Sipas tregimeve historike, Aztekët merreshin me sakrifica rituale dhe konsumonin mishin e viktimave të tyre si një mënyrë për të qetësuar perënditë dhe për të siguruar korrje të mira.

Në mënyrë të ngjashme, populli Maori i Zelandës së Re praktikonte një formë endokannibalizmi të njohur si "mokomokai".

Kjo përfshinte ruajtjen e kokave të anëtarëve të vdekur të fisit, të cilat më pas zbukuroheshin me tatuazhe dhe shfaqeshin si shenjë respekti për të vdekurit.

Endokanibalizmi në kohët moderne

Ndërsa endokannibalizmi mund të duket si një relike e së kaluarës, ai praktikohet ende në disa pjesë të botës sot.

Një shembull është sekti Aghori i Hinduizmit, i cili praktikon një formë endokannibalizmi të njohur si "kapala moksha". Kjo përfshin konsumimin e mishit të njeriut dhe përdorimin e kafkave njerëzore si objekte ceremoniale.

Në mënyrë të ngjashme, populli Korowai i Papua Guinesë së Re është i njohur për praktikimin e endokannibalizmit si pjesë e traditave të tyre kulturore.

Korowai besojnë se konsumimi i mishit të të afërmve të tyre të vdekur është një mënyrë për t'u siguruar që shpirtrat e tyre të mbeten afër dhe që njohuritë dhe mençuria e tyre t'u kalojnë brezave të ardhshëm.

Etika

Ndërsa endokannibalizmi mund të ketë rëndësi kulturore për ata që e praktikojnë atë, praktika është shumë e diskutueshme dhe ngre pyetje të shumta etike. Një nga shqetësimet më urgjente është rreziqet e mundshme shëndetësore që lidhen me konsumimin e mishit të njeriut.

Konsumimi i mishit të njeriut mund të transmetojë sëmundje dhe viruse, duke përfshirë sëmundjet e prionit si sëmundja Creutzfeldt-Jakob (CJD), të cilat mund të jenë fatale. Një shqetësim tjetër etik është çështja e pëlqimit.

Në shumë raste, individët mishi i të cilëve konsumohet nuk kanë dhënë pëlqimin e tyre të qartë për praktikën.

Kjo ngre pyetje në lidhje me shkeljen e autonomisë individuale dhe të drejtën për të përcaktuar se çfarë ndodh me trupin e dikujt pas vdekjes.

Për më tepër, praktika e endokanibalizmit është kritikuar si shkelje e dinjitetit bazë të njeriut dhe respektit për të vdekurit. Argumentohet se konsumimi i mishit të të ndjerit është një veprim poshtërues dhe mosrespektues./Alfapress.al

Po ndodh...