FLASH NEWS
George Orwell explains "Why I Write" in a 1946 essay
2025-11-12 23:49:28 / JETË
Orwell begins with some details about his less than idyllic childhood—complete with an absent father, taunts and bullying at school, and a deep sense of loneliness—and traces how these experiences led him to writing, proposing that such early microtraumas are essential to any writer's drive. He then sets out what he believes to be four main motives for writing, most of which extrapolate to almost any field of creative production.
I give all this background information because I do not think that one can judge the motives of a writer without knowing something of his early development. His subject will be determined by the age in which he lives—at least this is true in turbulent and revolutionary ages like ours—but before he begins to write he will have acquired an emotional attitude from which he will never entirely escape. It is his duty, no doubt, to discipline his temperament and avoid getting stuck in an immature stage, in a perverse state of mind; but if he escapes entirely from his early influences, he will have killed his impulse to write. Leaving aside the necessity of earning a living, I think there are four great motives for writing, at least for writing prose. They exist in varying degrees in every writer, and in any single writer the proportions will vary from time to time, according to the atmosphere in which he lives. They are:
Pure selfishness.
The desire to appear clever, to be talked about, to be remembered after death, to take revenge on adults who have despised you in childhood, etc., etc. It is a lie to pretend that this is not a motive, and it is a strong one. Writers share this characteristic with scientists, artists, politicians, lawyers, soldiers, successful businessmen - in short, with the entire upper class of humanity. The great mass of human beings are not deeply selfish. After the age of about thirty, they almost completely abandon the sense of being individual - and live mainly for others, or simply drown themselves in hard work. But there is also a minority of talented and stubborn people who are determined to live their lives to the end, and writers belong to this class. Serious writers, I must say, are on the whole more vain and selfish than journalists, although less interested in money.
Perceptimi i bukurisë në botën e jashtme, ose, nga ana tjetër, në fjalë dhe rregullimin e tyre të duhur. Kënaqësi në ndikimin e një tingulli mbi një tjetër, në fortësinë e prozës së mirë ose ritmin e një historie të mirë. Dëshira për të ndarë një përvojë që dikush e konsideron të vlefshme dhe nuk duhet humbur. Motivi estetik është shumë i dobët tek shumë shkrimtarë, por edhe një pamfletist ose shkrimtar tekstesh shkollore do të ketë fjalë dhe fraza të përzemërta që i pëlqejnë për arsye jo-utilitare; ose ai mund të ketë ndjenja të forta për tipografinë, gjerësinë e margjinave, etj. Mbi nivelin e një udhëzuesi hekurudhor, asnjë libër nuk është plotësisht i lirë nga konsideratat estetike.
Dëshira për t’i parë gjërat ashtu siç janë, për të zbuluar fakte të vërteta dhe për t’i ruajtur ato për t’u përdorur nga brezat e ardhshëm.
Përdorimi i fjalës 'politik' në kuptimin më të gjerë të mundshëm. Dëshira për ta shtyrë botën në një drejtim të caktuar, për të ndryshuar idenë e njerëzve të tjerë për llojin e shoqërisë që duhet të synojnë. Edhe një herë, asnjë libër nuk është vërtet i lirë nga paragjykimet politike. Mendimi se arti nuk duhet të ketë të bëjë fare me politikën është në vetvete një qëndrim politik.
Mund të shihet se si këto impulse të ndryshme duhet të luftojnë kundër njëra-tjetrës dhe si duhet të luhaten nga personi në person dhe herë pas here.
Pas një diskutimi të mëtejshëm se si këto motive përshkuan punën e tij në kohë dhe në mënyra të ndryshme, Orwell ofron një mohim përfundimtar dhe mjaft distopian: Duke parë prapa në faqen e fundit ose dy, shoh se e kam bërë të duket sikur motivet e mia në shkrim ishin tërësisht të frymëzuara nga publiku. Nuk dua ta lë këtë si përshtypjen përfundimtare. Të gjithë shkrimtarët janë kotë, egoistë dhe dembelë, dhe në thelb të motiveve të tyre qëndron një mister. Të shkruash një libër është një luftë e tmerrshme dhe rraskapitëse, si një periudhë e gjatë e ndonjë sëmundjeje të dhimbshme. Askush nuk do ta ndërmerrte kurrë një gjë të tillë nëse nuk do të shtyheshe nga ndonjë demon të cilit nuk mund t'i rezistosh dhe as ta kuptosh. Sepse e dimë që demoni është thjesht i njëjti instinkt që e bën një foshnjë të bërtasë për vëmendje. E megjithatë është gjithashtu e vërtetë se nuk mund të shkruash asgjë të lexueshme nëse nuk lufton vazhdimisht për të fshirë personalitetin tënd. Proza e mirë është si një xham dritareje. Nuk mund të them me siguri se cilat nga motivet e mia janë më të forta, por e di se cilat prej tyre meritojnë të ndiqen. Dhe duke parë prapa në punën time, shoh se është gjithmonë aty ku më mungonte një qëllim POLITIK që shkrova libra pa jetë dhe u tradhtova në pasazhe të purpurta, fjali pa kuptim, mbiemra dekorativë dhe mashtrime në përgjithësi.
Sigurisht, kjo duhet të merret me rezerva - domethënë, detajet e prirjes individuale, pikëpamjes dhe zgjedhjes ekzistenciale. Unë vetë i përmbahem modelit të Ray Bradbury-t :
Writing is not a serious job. It's a joy and a celebration. You should have fun with it. Ignore the writers who say, 'Oh my God, what word? Oh, Jesus Christ...', I know. Now, to hell with that. It's not work. If it's work, stop and do something else.
-
Summit in Canada, G7 Foreign Ministers: Ceasefire in Ukraine is urgent
November 12, 23:42 -
Happening now...
Karmën nuk e ndalon dot Sali Berisha!
Nga Bato Kosova
ideas
"Topple" Edi Rama by lying to yourself...
Nga Patrik Sadikaj
Only accepting Berisha's truths will save the DP from final extinction!
Nga Neritan Vladi
top
TRENDING 
services
- POLICE129
- STREET POLICE126
- AMBULANCE112
- FIREFIGHTER128