
When was Mehmet Shehu recruited as a CIA agent? Enver Hoxha's conviction: It happened when he was attending school! While Nexhmija believed that…

In Perlat Çaushi's book titled "Who Killed Mehmet Shehu? Reflections on a Murder Whose Echoes Are Still Heard," this is precisely what makes his dilemma interesting to this day.
In the chapter “Also a CIA agent?! Author Perlat Çaushi writes as follows. According to the “Synoptic Table”, compiled by Enver Hoxha, Mehmeti was also put in the service of the American CIA. Enver does not spare himself: “From the investigations after Mehmet Shehu’s suicide and from the documents in the Party’s possession, it turns out that Mehmeti was recruited by the Americans since he was attending Fulzi’s school in Tirana. On his orders, he went to study at a military school in Italy, but on the orders of the American agency he was also sent to Spain. Further, according to Çaushi, we have a treatment of Nexhmije Hoxha’s text in the book “Friendship Betrayed” as he writes
"It is not known exactly when he was recruited as a CIA agent, but, as appears from a letter from an American CIA agent sent to a senior Albanian agent, this happened before Mehmet Shehu went to the French refugee camp, after the Internationalist Anti-Fascist War in Spain..."
As can be seen, there is a discrepancy between what is written in the “Synoptic Table” and what Nexhmije Hoxha wrote. Enver Hoxha assures that Mehmet Shehu was recruited at Fulzi’s “Technical” school, while his wife defines the time of recruitment as a later period, before Mehmet went to the refugee camp in France. Based on Hari Fulzi’s declassified file, it appears that this personality was the director of the “Technical School” from 1922 to 1933, after which it was nationalized by Zog’s government and he returned to America. Fulzi was recruited by the OSS, the American secret services before they were called the CIA, in 1943 and not during the time he was directing the technical school.
Në vitet kur studionte Mehmet Shehu në shkollën teknike, Fulzi nuk merrej me veprimtari agjenturore. Perlat Çaushi shkruan se: nga të gjitha dokumentet e CIA-s dhe Iteligjens Servis-it, të deklasifikuara deri më sot, nuk ka as më të voglin konfirmim që Mehmet Shehu ka qenë në shërbim të tyre. Në këtë kontekst, qoftë varianti i Enverit, qoftë ai i Nexhmijes, bien poshtë. Dështimi dhe humbjet e mëdha që pësuan anglo –amerikanët në vitet 1948- 1955, nuk mund të justifikojnë mendimin, se këto dështime u sajuan qëllimisht për t’i forcuar pozitat “agjentit”. Në kapitullin tjetër të librit me titull “Çudia Informative nga Argjentina”, autori shkruan se: nuk dua të ndalesha tek ky informacion ordiner. Që në krye të herës ky është një informacion i falsifikuar në anglisht (forgery) i stisur, qoftë nga mënyra e përmbajtjes, qoftë nga mënyra si u shti në dorë. Si rregull i përgjithshëm i shërbimeve secrete është që për çdo agjent mbahen dy dosje, ajo personale dhe ajo e punës.
Në të parën gjen material apo raporte paraprake rreth figurës së kandidatit, raportin e propozimit për ta rekrutuar, reagimet e kandidatit, dëftesa shpërblimi, të firmosura prej tij, karakteristika të ndryshme, plane operacionale, vijë sjelljeje dhe detyra që i jepen për t’i realizuar etj. etj. Ndërsa në dosjen tjetër gjen raportet informative ku agjenti furnizon zbuluesin që e mban në lidhje dhe nëpërmjet tij, qendrën e zbulimit. Vërtet që korrespondenca midis zbuluesit në terren dhe qendrës, për efekt sekreti, bëhet e koduar në mënyrë që, nëse eventualisht kjo korrespondencë bie në dorën e armikut, të mund të ruhet sa më shumë të jetë e mundur, sekreti i përmbajtjes së saj, si domos identiteti i agjentit. Por kur kjo korrespondencë,- e transmetuar me postë apo me radiogram, -mbërrin në qendër, zbuluesi që administron dosjen bën deshifrimin dhe e vendos dokumentin në dosjen përkatëse.
Kështu, kushdo që merr dosjen në fjalë për studim, nuk ka nevojë t’i referohet listës së pseudonimeve, me përjashtim të burimeve të informacionit që mund t’i takojnë një sektori tjetër, megjithëse në rastin konkret, kemi të bëjmë me një sektor: Shqipërinë. Shtrohet pyetja-personi që i ka fotografuar këto dokumente, pra i ka pasur në duart e tij, pse nuk na i jep të plota, po na i jep korrespondencën e cunguar dhe të padeshifruar? Në kapitullin tjetër të librit me titull “Mehmet Shehun e vranë, apo vrau veten? Autori në argumentet e tij, me nuhatje prej zbuluesi të nivelit superior shtjellon, si më poshtë mendimin e tij për enigmën e kësaj ngjarjeje që siç thotë ka sot plotë pandehma.
Që nga viti 1990, mediat e shkruara dhe ato televizive u mbushën me shkrime dhe komente rreth enigmës, nëse Mehmet Shehu vrau veten, apo e vranë. Në kundërshtim me rregullat e Arkivit të Shtetit, u publikuan dokumente akoma, të pa deklasifikuara, proces-verbale të Byrosë Politike të Komitetit Qendror të partisë, ekspertiza, dëshmi të të gjitha kategorive, shoqërore, anëtarësh të Byrosë Politike, oficerësh të lartë të ushtrisë e të Ministrisë së Punëve të Brendshme, proces-verbale të të arratisurve, pjesëtarë të stafit që i shërbente Mehmet Shehut, u shkruan libra e u organizuan konferenca. Ishte dhe mbetet një temë për afro 42-vjet, për të cilën opinioni publik është shumë i interesuar dhe i pangopur. Kështu vetë anëtarët e ish- Byrosë Politike, që ishin në dijeni të letrës që kishte lënë Mehmet Shehu dhe që iu dha rasti të prononcoheshin, nuk ishin në një mendje. Po kështu dhe grupi i njerëzve që i shërbenin atij personaliteti shtetëror, përfshi këtu dhe mjekët, apo oficerë të Ministrisë së Mbrojtjes dhe asaj të Brendshme, analistë dhe publicist, ishin të ndarë. Është e vështirë të parashtrosh se nga ç’premisa niseshin njerëzit për të mbrojtur tezën e tyre.
Ndonjë pjesëtarë i familjes Hoxha, akoma sot e kësaj dite, mbron tezën se Mehmetin e ka vrarë dyshja NexhmijeRamiz, për t’i hapur rrugën këtij të fundit, të marrë kryet e vendit pas vdekjes së Enver Hoxhës. Legjendat nuk kanë të sosur. Pra, pistat e vetëvrasjes apo vrasjes të Shehut, janë pa fund dhe secila prej tyre, mbrohet nga avokatët e saj. Unë vetë thekson Perlat Çaushi, jam i bindur se Mehmet Shehu në gjendje dëshpërimi të skajshëm vendosi dhe vrau veten. Të gjithë e dimë se kush e shtyu të bënte këtë akt. Do të duheshin mijëra faqe për të hedhur poshtë mendimin se Mehmet Shehun e kanë vrarë. Prova më e pakontestueshme që ai vrau veten, mbetet letra që ai la.
Shumë përkrahës të variantit se Mehmetin e vranë, mbështeten në faktin që atij nuk iu bë autopsia. Le ta përjashtojmë fare këtë variant! Enver Hoxha sigurisht e dinte të vërtetën edhe pa u bërë hiç autopsia, ne do të kishim sot një raport të autopsisë me rezultatin që i pëlqente Enver Hoxhës. Por vitet kalojnë dhe tani bëhet fare e parëndësishme se cila pandehmë është e vërtetë. Kjo vrasje madhore tashmë është kryer. Dhe mbi të vrarin, ranë tërë të shtënat e një epoke dhe të një sistemi që ka perënduar.
Those who are still alive and are divided in their opinions on whether it was a murder or a suicide, are also divided in their love or hatred for these two most important figures of the past half century. It is understandable that those who are nostalgic and do not want to separate Enver Hoxha and Mehmet Shehu, regardless of how they themselves were separated. And it turns out that those who maintain pride in the National Liberation War and an era of efforts to move forward are many and do not like to see evidence or hear justifications, such as how Enver Hoxha separated from Mehmet and led those comrades in battle in front of his rifle squads, or unleashed murderous batteries of slander on those he failed to kill himself. / Panorama
ideas
top
Alfa recipes
TRENDING 
services
- POLICE129
- STREET POLICE126
- AMBULANCE112
- FIREFIGHTER128