
Vrasës serial në emër të shkencës


Në fillim të shekullit 19-të, Universiteti i Edinburgut, Skoci ishte një nga institucionet arsimore më prestigjioze për trajnimin e kirugëve të ardhshëm.
Megjithatë institucioni u përball me një problem të madh, përkatësisht me mungesën e kufomave për autopsi.
Në atë periudhë përdoreshin vetëm kufomat e kriminelëve për autopsi.
Përdoreshin vetëm kufomat e kriminelëve të ekzekutuar, ndërsa në kontinent lejohej autopsia për të vdekurit që i përkisnin shtresave më të ulëta shoqërore.
Stafi mësimor mjekësor në Mbretërinë e Bashkuar donte të njëjtat rregulla.
Megjithatë, propozimi hasi në rezistencë të fortë nga publiku.
Autopsia shihej si një krim që çnderonte vdekjen dhe si një pengesë e mundshme për ringjalljen në ditën e gjykimit.
Mjekët britanikë duhej të blinin materiale pune nga kontinenti, por meqenëse kjo ishte e pamjaftueshme, u shfaq një kategori e veçantë profesionistësh,( trafikantët e kufomave).
Një shteg interesant
Mjaft i uditshëm ishte fakti se vjedhja e një kufome nuk ishte vjedhje nëse nuk përfshiheshin rrobat.
Për shkak të kësaj, trafikantët kujdeseshin që trupat të ishin gjithmonë të zbuluar.
Deri në vitin 1820, turmat irlandeze të pafavorizuara ekonomikisht ishin dyndur në Edinburg me shpresën për një jetë më të mirë.
Midis tyre ishin fermeri William Hare dhe ushtari William Burke.
Hare u martua me një grua të quajtur Margaret Laird, e cila drejtonte një strehë në një lagje të varfër pranë punishteve të lëkurës, të cilat ndotën lagjen me erën e tyre të tmerrshme.
Shumica e vrasjeve do të ndodhnin gjithashtu këtu, ose në një dhomë në fund të strehës ose në një hambar në oborrin e shtëpisë.
Menjëherë pas mbërritjes së Burke, një nga qiramarrësit e Hare, Donald, një plak i vetmuar dhe i sëmurë, vdiq, por duke qenë se i detyrohej para, vendosi të mos e varroste, por ta shiste.
Me partnerin e tij, Hare hapi arkivolin dhe e mbushi me lëvore pemësh.
Kështu ata shkuan në kampusin universitar për të gjetur klientë.
Një student i mjekësisë i rekomandoi që të shkonin te kirurgu Robert Knox, i cili, i kënaqur me propozimin, i pagoi 10 stërlina për blerjen (shumë e madhe në atë kohë).
Vrasës të lindur
Viktimat e tyre të para ishin dy meshkuj të u sëmurë.
Hare dhe Burke i mbytën të dy të pafuqishëm dhe i shitën trupat e tyre të njëjtit Dr. Knox.
Trafikantët nuk mund të mbështeteshin gjithmonë në faktin se do të kishin viktima që vuanin, kështu që ata filluan të kërkonin më aktivisht për "materialin" e tyre.
Kjo i ndodhi një shitëse të vjetër ambulante që ishte ftuar në bujtinë.
Me vrasjen e saj, të dy rafinuan metodat e tyre.
Të gjithë viktimat e tyre Hare dhe Burke i dehnin dhe kur largoheshin, njëri iu vërsulej, e ndalonte dhe tjetri i mbulonte gojën dhe hundën.
Në këtë mënyrë, në trupin i viktimës nuk kishte shenja agresioni, gjë që mund të krijonte dyshime.
Vëllai i Burke, Konstandini, punonte si fshirës në rrugët e Edinburgut dhe vrasja e radhës do të ndodhte në shtëpinë e tij.
Më 9 prill, Burke ftoi një prostitutë të mitur, Mary Paterson, në shtëpinë e errët të vëllait të tij, me të cilën hëngri mëngjes.
Burke dhe Hare bënë të njëjtën gjë, duke dehur dhe mbytur viktimën, trupin e të cilit e bartën në një bagazh për në universitet.
Për habinë e pakëndshme të vrasësve, studentët e njohën Marinë.
Njëri prej tyre e kishte kaluar mbrëmjen me të vetëm pak ditë më parë.
Për herë të parë ata u pyetën për rrethanat e vdekjes së viktimave dhe se si erdhën trupi në zotërim të tyre.
Burke dhe Hare pretenduan se Maria vdiq sepse kishte pirë shumë dhe e kishte blerë trupin nga një grua e moshuar.
Shpjegimi u pranua dhe doktor Knox, i impresionuar nga bukuria e vajzës, vendosi ta mbante trupin e saj në alkool dhe si studentët ashtu edhe artistët e pikturuan atë përpara se të kryhej autopsia.
Burke dhe Hare vazhduan në aktivitete të paligjshme dhe për të justifikuar pasuritë e tyre të sapofituara ata i inkurajuan njerëzit të besonin se ata ishin thjesht trafikantë trupash.
Në vjeshtën e vitit 1828, Jamie Wilson, një adoleshent 18-vjeçar me aftësi të kufizuara mendore dhe motorike duke lypur rrugëve, u vra.
Por Xhemi ishte i njohur në qytet, kështu që studentët filluan të bënin përsëri pyetje të pakëndshme.
Një kthesë e gabuar e ngjarjeve
Sipas një asistenti të doktor Knox-it, ai fillimisht nuk pranoi të besonte se i kujt ishte trupi, por pasi u bind, lejoi që të prisnin kokën dhe këmbët dhe kryente autopsy urgjent të pjesës tjetër të trupit.
Pavarësisht të gjitha rrethanave të dyshimta rreth vrasësve, as Knox dhe as ndonjë student nuk iu drejtuan policisë.
Ai që dha alarmin ishte një punëtor i varfër, Grei, gruaja e të cilit gjeti një grua të vdekur në shtratin e çiftit.
Gruaja e Hare, administratorja e strehës, u përpoq më kot të blinte heshtjen e çiftit.
Policia e gjeti trupin të paprekur në shtëpinë e Dr. Knox.
Burke dhe Hare vranë 16 njerëz, por autoritetet u përpoqën të gjenin prova për t'i akuzuar ata.
I vetmi trup që ende nuk ishte zbërthyer ishte ai i viktimës së fundit, por nuk mund të përcaktohej saktësisht nëse ishte një vrasje.
Megjithatë, përfundimisht, Hare dhe gruaja e tij iu ofrua mundësia e amnistisë nëse dëshmonin kundër Burke, gjë që ata nuk hezituan ta bënin.
Burke u dënua me varje për vrasjen e zonjës Docherty, por nuk pati gjyqe për krimet e tjera dhe Dr. Knox dhe studentët e tij nuk u cituan kurrë si dëshmitarë./ Përgatiti Alfapress.al



Doktor, lëri djemtë të kthehen në shtëpi!
ide

Internacionalizmi ortodoks i kryeministrit

Demokratë reflektoni, Foltore liro zyrat e PD!

top
receta Alfa
TRENDING 
shërbime
- POLICIA129
- POLICIA RRUGORE126
- URGJENCA112
- ZJARRFIKESJA128