
Serbia feels forbidden, Berat Gjimshiti confesses: Fans can't wait for that match, but times have evolved

Berat Gjimshiti was on the field for Atalanta yesterday during the victory against Bologna in Serie A.
The national team captain is having a very good season, as he gave an interview on the podcast of Heidi Lushtaku, who is also the wife of Merih Demiral, the defender's former teammate.
Gjimshiti talks about success in the Europa League, the European Championships with Albania, the match with Serbia and the Belgrade case, and even the initially forbidden feelings with his wife, who is originally from Serbia.
Berat, you are the first Albanian to win the Europa League, is this the greatest achievement of your career?
As an achievement, if we look only at football, because if you ask me about life, I would say no, since the biggest achievement is that I have three healthy children. In terms of football, it is definitely the biggest achievement and I am very proud that in that game I was the captain of the team.
In 2015 you chose to represent Albania, withdrawing from Switzerland, what was the motivation behind this?
It's been a while since that moment, but the biggest motivation has been my father. He insisted and pushed me to play for Albania. I've played all the age groups with Switzerland, because I was born there and then that was the key moment whether I would play for Switzerland or play for Albania. At that moment I remember coach De Biazi was in the European qualifiers. He called me on the phone and asked me if I would join Albania. Of course I wanted to and it was a quick decision and I'm very proud of this choice.
You played well in the qualifiers, but you weren't called up to the European Championship, how did you feel in those moments?
Of course, at that moment I was sad because it is the dream of every footballer to play in the European Championship. I scored in Armenia and it was a long wait to be in that tournament. I was sad when that message came that you are not part, but after a week or two, I turned the sadness into strength to do more. To fight more and show them that they made a mistake by not taking me. I made it last year in the European Championship in Germany.
Berat, we have the World Cup qualifiers this summer. There is one match in Albania and one in Serbia. We know that there was an attack in 2014 when our players went to Belgrade. Do you think we could be at risk of a similar incident?
Shpresoj që jo. Ne luajmë futboll dhe nuk duhet të përzihemi me politikën. Futbolli është diçka që ndiqet më shumë në të gjithë botën. Sa i përket asaj ndeshje, kur ka qenë shorti i grupeve, nuk kam qenë i lumtur sepse më janë kujtuar ato që kanë ndodhur në 2014-n. Sigurisht që kam menduar: Jo, jo, mos prapë! Por, tani që ka kaluar edhe kohë, është zhvilluar edhe futbolli në Shqipëri dhe tifozët mezi e presin atë ndeshje, por nuk do të jetë ndonjë rrezik. Do të merren masat dhe do të luajmë vetëm futboll. Shpresojmë!
A ke pasur ndonjëherë ndonjë ndjenjë të ndaluar, sepse origjina e gruas tënde është nga Serbia?
Po, sigurisht që po. Sidomos në fillim. Kur jemi takuar herën e parë sepse ajo është lindur në Zvicër, si edhe unë, nëpërmjet rrethit shoqëror. Fillimisht ishte një shoqëri e mirë dhe pastaj u zhvilluar në dashuri. Në ato momente nuk e kam pasur për veten këtë dashurinë e ndaluar, por më shumë e kam pasur për prindërit e mi. Ka qenë ajo frika më e madhe, por me kalimin e kohës ata kanë njohur gruan time dhe tani jemi bërë një familje e madhe. Ato bisedat politike, jo shqiptar, jo serb, nuk janë pjesë jona. Mendojmë vetëm për dashurinë qe kemi për njëri-tjetrin.
A e kanë pranuar menjëherë martesën familjarët?
Por, menjëherë me thënë të drejtën jo, sepse ata kanë menduar se isha shumë i ri. Vetëm 18 vjeç, shoqëri dhe nuk është diçka serioze, por pas disa muajve u kam thënë që është serioze dhe e dua shumë. Pastaj e kanë njohur më mirë dhe e kanë pranuar ashtu siç është. Prapëseprapë, në dashuri nuk ka vend për këto gjëra dhe ajo ka qenë forca që e kemi përballuar, edhe pse ka pasur komente negative. Në fillim jam më kanë lënduar pak, pastaj jam forcuar dhe nuk më bënin përshtypje.
Një futbollist detyrohet që të mos ketë shumë kohë për familjen, ke fëmijë, gruaja, a ka pasur ndonjë moment gjatë karrierës kur keni menduar që të tërhiqesh nga futbolli?
Për t’u tërhequr jo. Por, sigurisht që sakrifica më e madhe për ne është familje. Momentet me familjen shpeshherë edhe i humb. Gocën që është 18 muaj dhe ka filluar për herë të parë të ecë, unë nuk e kam parë. Janë gjëra të bukura që nuk i përjeton dot. Nuk je në shtëpi, por më shumë je në hotele. Njerëzit nga jashtë nuk e shohin. Thonë që ju merrni gjithë ato para dhe nuk mund të ankoheni.
Cila është frika juaj më e madhe në futboll, a janë dëmtimet?
Të them të drejtën, nuk janë dëmtimet. Kam pasur edhe unë disa, por lëndimet të forcojnë. Besoj se frika më e madhe është kur vjen momenti që duhet të thuash boll. Nuk ka më futboll.
Kur mendon se mund të jetë ajo ditë që do të tërhiqeni..
Jo edhe 40 vjet (qesh). Të shohim, shpresoj të luaj edhe për shumë kohë. Akoma është zjarri brenda meje që të jap maksimumin. Nuk e kam menduar fort, por do të vijë edhe ai moment. Jam duke u përgatitur pak a shumë.
Çfarë mund të bëjë Gjimshiti më pas?
We are used to football. We have been through all that time. I don't know if I will take a little break or get involved directly. I will get my coaching diploma and then I will decide. I also talk to my wife often and she likes me to stay in the world of football, why not as a coach.

ideas
top
Alfa recipes
TRENDING 
services
- POLICE129
- STREET POLICE126
- AMBULANCE112
- FIREFIGHTER128